Down Where the Willow Wands Weep - Alasdair Roberts

I took my only young son, And my only daughter

Down where the willow wands weep into the water

And Walter my young son, he reached up and caught her

When away like a seedling, a gentle wind brought her

I had a daughter and a son

But in the undergrowth I lost them

For I am made of blood and bone

And they are made of bud and blossom

And all the sorrows of their sires

Their sinning and wrongdoing cost me

Upon the thorny, thorny briars

May the wild water toss me

And so I’ll leave my native land

Clad in birch and rhododendron

In Caerlon, Albion, and Man

May river flow and ever wend on

Ik nam mijn enige jonge zoon en mijn enige dochter

Beneden waar de wilgenstokken in het water huilen

En Walter, mijn jonge zoon, hij reikte omhoog en ving haar op

Toen ze weg was als een zaailing, bracht een zachte wind haar

Ik had een dochter en een zoon

Maar in het kreupelhout ben ik ze kwijtgeraakt

Want ik ben gemaakt van bloed en beenderen

En ze zijn gemaakt van knop en bloesem

En al het verdriet van hun vaders

Hun zondigen en wangedrag kostte mij

Op de doornige, doornige doornstruiken

Moge het wilde water me weggooien

En dus verlaat ik mijn geboorteland

Bekleed met berken en rododendrons

In Caerlon, Albion en Man

Moge de rivier stromen en altijd voortgaan