Одиночество - Владимир Асмолов

Вновь чашу дней моих

Наполнит пустотою до краев

Хмельное одиночество мое.

Потом заплачет вдруг —

Не ясно почему,

Иль дико расхохочется во тьму.

Что делать, раз так хочется ему.

Как по глухому по лесу

Бреду по мегаполису

И на плечах беду свою несу.

Скажи, кому захочется

Под этой ношей корчиться,

Таща в свое унылое жилье

Хмельное одиночество свое.

Я в круге серых дней,

Как будто в карусели дежа вю Не знаю как когда и где живу.

Но пьянство не порок и горе не беда —

Есть кое-что похуже, господа,

Когда в душе такая пустота!

Weer de beker van mijn dagen

Zal tot de rand vullen met leegte

Mijn bittere eenzaamheid.

Dan ineens huilen -

Het is niet duidelijk waarom

Ile lacht wild de duisternis in.

Wat te doen als hij dat wil.

Zoals in een doof bos

Dwalen door de metropool

En ik draag mijn ongeluk op mijn schouders.

Vertel wie wil

kronkelen onder deze last

Slepen naar je sombere woning

Zijn bedwelmende eenzaamheid.

Ik ben in de cirkel van grijze dagen,

Als in een deja vu-carrousel weet ik niet hoe, wanneer en waar ik woon.

Maar dronkenschap is geen ondeugd en verdriet is geen probleem -

Er is iets ergers, heren,

Als er zo'n leegte in de ziel is!