Cómo Duele - Dante

Como duele ver que tu mundo se va a la mierda

Como duele sentirte un puto cero a la izquierda

¿Sabes ese miedo cuando ves el suelo cerca

Y al final resulta que la hostia si que es de verdad?

No que coño estoy esperando que mejore

Intento hacer las cosas bien, pero algo en mí lo jode

Una parte dice: Sigue.

Otra dice: Para

Y al final es el destino el que me parte a mí la cara

Solo imagina que tus piernas se dislocan

Y a la vez sientes por dentro que tu pecho tiene rocas

Como cansa ver el aire escapandose de tu boca

Como jode ver que rompes casi todo lo que tocas

Y te juro que ya me avergüenzo de cuando me mira

Sus labios me reclaman, su mirada se gira

Como jode tener que llorar en bases de Baghira

Cuando es alguien a quien llevo admirando toda mi vida

Ya no sé, como coño voy a ser

Lo que siempre quise ser, cuando me faltan las fuerzas

Ya me ves, me he olvidado de creer

Y ya no se ni volver, porque se cerró mi puerta

Y joder, esque no sé ni que hacer

Cuando tengo tantas voces rondando por mi cabeza

Yo que sé, tendré que retroceder

Pero como duele ver, que el mismo dolor empieza

Pieza a pieza me construyo

Pero algo en mí tropieza, y de cabeza lo destruyo

Afronto los problemas, y comienzo con orgullo

Y de pronto, un miedo interno brota, y ahí es cuando huyo

Y me escabullo entre la multitud, entonces no hay encanto

¿Que soy imborrable?

Solo soy uno de tantos

Que se acabará borrando cuando su pulso se pare

Y sus palabras volarán junto a su miedo con el aire

Multiplico el vértigo y le temo a mi actitud

Las palabras se envenenan, y atraviesan como dagas

Ya no hay oxígeno, no hay similitud

Y cuando todo falle, por favor, tú no lo hagas

«Siempre la cagas», me repite el subconsciente

Pero existe un triste envite que te embiste si te mientes

Sólo sientes tantos golpes, que de pronto te arrepientes

De morder esa manzana que te ofreció una serpiente

Pero sabes que ya es tarde, y que no hay nada que consuele

Has luchado tanto contra ti, que el miedo ya se huele

Y en estado descendiente, es normal que no se vuele

Y cuando sientes que no acaba es cuando piensas: Como duele

Ya no sé, como coño voy a ser

Lo que siempre quise ser, cuando me faltan las fuerzas

Ya me ves, me he olvidado de creer

Y ya no se ni volver, porque se cerró mi puerta

Y joder, esque no sé ni que hacer

Cuando tengo tantas voces rondando por mi cabeza

Yo que sé, tendré que retroceder

Pero como duele ver, que el mismo dolor empieza

Ya no sé, como coño voy a ser

Lo que siempre quise ser, cuando me faltan las fuerzas

Ya me ves, me he olvidado de creer

Y ya no se ni volver, porque se cerró mi puerta

Y joder, esque no sé ni que hacer

Cuando tengo tantas voces rondando por mi cabeza

Yo que sé, tendré que retroceder

Pero como duele ver, que el mismo dolor empieza

Wat doet het pijn om je wereld naar de kloten te zien gaan

Wat doet het pijn om je als een verdomde nul naar links te voelen

Ken je die angst als je de grond dichtbij ziet?

En uiteindelijk blijkt dat het in godsnaam echt is?

Nee, wat verdomme, ik wacht tot het beter wordt

Ik probeer de dingen goed te doen, maar iets in mij verpest het

Een deel zegt: Ga door.

Een ander zegt: Voor

En uiteindelijk is het het lot dat mijn gezicht breekt

Stel je voor dat je benen ontwrichten

En tegelijkertijd voel je van binnen dat je borst rotsen heeft

Hoe vermoeiend om de lucht uit je mond te zien ontsnappen

Hoe klote om te zien dat je bijna alles breekt wat je aanraakt

En ik zweer dat ik me al schaam als hij naar me kijkt

Haar lippen claimen mij, haar blik draait

Hoe het klote is om te moeten huilen in de bases van Baghira

Als het iemand is die ik al mijn hele leven bewonder

Ik weet het niet meer, hoe moet ik in godsnaam zijn

Wat ik altijd al wilde zijn, als ik de kracht niet heb

Je ziet me, ik ben vergeten te geloven

En ik weet niet eens hoe ik terug moet, want mijn deur was dicht

En verdomd, ik weet niet eens wat ik moet doen

Als er zoveel stemmen door mijn hoofd gaan

Ik weet het niet, ik zal terug moeten gaan

Maar wat doet het pijn om te zien dat dezelfde pijn begint

Stuk voor stuk bouw ik mezelf

Maar iets in mij struikelt, en ik vernietig het voorover

Ik sta voor problemen en begin met trots

En ineens komt er een innerlijke angst naar boven, en dat is wanneer ik wegloop

En ik glibber door de menigte, dus er is geen charme

Wat ben ik onuitwisbaar?

Ik ben slechts een van de velen

Dat zal uiteindelijk worden gewist wanneer zijn hartslag stopt

En je woorden zullen meevliegen met je angst met de lucht

Ik vermenigvuldig de duizeligheid en ik ben bang voor mijn houding

Woorden worden vergiftigd en ze doordringen als dolken

Er is geen zuurstof meer, er is geen gelijkenis

En als al het andere faalt, doe het dan alsjeblieft niet

“Je verpest het altijd”, herhaalt mijn onderbewustzijn

Maar er is een trieste staak die je aanvalt als je liegt

Je voelt alleen zoveel klappen, dat je er ineens spijt van krijgt

Van het bijten van die appel die een slang je aanbood

Maar je weet dat het te laat is en dat er niets is om te troosten

Je hebt zoveel tegen jezelf gevochten dat de angst al ruikt

En in dalende staat is het normaal om niet te vliegen

En als je voelt dat het niet ophoudt, is wanneer je denkt: wat doet het pijn

Ik weet het niet meer, hoe moet ik in godsnaam zijn

Wat ik altijd al wilde zijn, als ik de kracht niet heb

Je ziet me, ik ben vergeten te geloven

En ik weet niet eens hoe ik terug moet, want mijn deur was dicht

En verdomd, ik weet niet eens wat ik moet doen

Als er zoveel stemmen door mijn hoofd gaan

Ik weet het niet, ik zal terug moeten gaan

Maar wat doet het pijn om te zien dat dezelfde pijn begint

Ik weet het niet meer, hoe moet ik in godsnaam zijn

Wat ik altijd al wilde zijn, als ik de kracht niet heb

Je ziet me, ik ben vergeten te geloven

En ik weet niet eens hoe ik terug moet, want mijn deur was dicht

En verdomd, ik weet niet eens wat ik moet doen

Als er zoveel stemmen door mijn hoofd gaan

Ik weet het niet, ik zal terug moeten gaan

Maar wat doet het pijn om te zien dat dezelfde pijn begint