Тёплый север - Олег Медведев

Мой теплый север устал выручать меня, Em Am D G Махнул рукою — мол, все, выбирайся сам… Em Am G Em,

Но песни остались — знаками на камнях, Am D Em

Да, песни остались — искрами по глазам.

Am H7 Em

И я ушел, я заплел следы, как бешеный заяц.

C D Em

Лишь синяя стрелка могла сказать, что ждет впереди.

Am D Em

Как осенний ветер хлестал меня — я шел, озираясь, Am D G Em

Лишь теплый север видал, как я уходил G H7 Em В жизнь между страниц.

D Em

В белое поле, в алое зернышко — C D Менялись ландшафты, Север пока молчал.

Был табак ядреный да шкалик из-под полы.

Было позднее солнце, зыбкое, как свеча.

Было серое небо, терпкое, как полынь.

Но ландшафты менялись, и вот уже забрезжило еле

Все то, что вытекло из мозгов за давностью лет.

И небо спускалось на холмы, и гепарды пели

Романс о вечной любви — четвертый куплет…

Жить между страниц,

Рвать диафрагму о стихи и заклятия,

Жить между страниц.

А теплый Север принадлежит тому,

Кто засох, как листик, между его страниц,

Чьи прошлые письма тлеют в чужом дому,

Чей путь обозначил чокнутый романист,

Кто ползет по строчке, чей переплет закроется вскоре,

Кому будет дорога — брести во тьме, по ходу учась,

Как читать целлюлозную листву ночных территорий —

Роман о вечной любви — четвертую часть.

Жить между страниц —

Веришь ли ты, любишь ли ты.

Помнишь ли ты между страниц…

Mijn warme noorden is het zat om me te helpen, Em Am D G Ik wuifde met mijn hand - ze zeggen, alles, ga er zelf uit ... Em Am G Em,

Maar de liedjes bleven - tekens op de stenen, Am D Em

Ja, de liedjes bleven - vonken in de ogen.

Ben H7 Em

En ik ging weg, ik vlechtte mijn sporen als een gekke haas.

C D Em

Alleen de blauwe pijl kon vertellen wat er in het verschiet lag.

Ben D Em

Terwijl de herfstwind me sloeg - ik liep, rondkijkend, Am D G Em

Alleen het warme noorden zag me gaan G H7 Em Tussen de pagina's door tot leven.

D Em

In een wit veld, in een scharlaken korrel - C D Landschappen veranderd, het Noorden was nog steeds stil.

Er was krachtige tabak en een doos van onder de vloer.

Het was de late zon, onvast als een kaars.

Er was een grijze lucht, scherp als alsem.

Maar de landschappen veranderden, en nu daagde het amper

Dat alles stroomde door de jaren heen uit de hersenen.

En de lucht daalde neer op de heuvels, en de cheeta's zongen

Een romance van eeuwige liefde - het vierde vers ...

Live tussen de pagina's

Om het middenrif te scheuren over verzen en spreuken,

Leef tussen de pagina's.

En het warme noorden is van hem

Die verdorde als een blad tussen de pagina's,

Wiens brieven uit het verleden smeulen in het huis van iemand anders,

Wiens pad werd gemarkeerd door een gekke romanschrijver,

Die langs de lijn kruipt, wiens binding spoedig zal sluiten,

Wie zal dierbaar zijn om in de duisternis te dwalen, onderweg lerend,

Hoe het cellulosegebladerte van nachtgebieden te lezen -

Een roman over eeuwige liefde - het vierde deel.

Leven tussen de pagina's

Geloof je, heb je lief.

Weet je nog tussen de pagina's...