За окошком света мало - Валентина Толкунова

За окошком свету мало,

Белый снег валит, валит.

А мне мама, а мне мама

Целоваться не велит.

Говорит: «Не плачь – забудешь!»

Хочет мама пригрозить.

Говорит: «Кататься любишь,

Люби саночки возить».

Говорит серьезно мама.

А в снегу лежат дворы.

Дней немало, лет немало

Миновало с той поры.

И ничуть я не раскаюсь,

Как вокруг я погляжу,

Хоть давно я не катаюсь,

Только саночки вожу.

За окошком свету мало,

Белый снег опять валит.

И опять кому-то мама

Целоваться не велит.

Weinig licht buiten het raam

Witte sneeuw valt, valt.

En mijn moeder, en mijn moeder

Kussen is niet toegestaan.

Hij zegt: "Niet huilen - je zult het vergeten!"

Mam wil dreigen.

Hij zegt: "Je houdt van rijden,

Draag graag sleeën.

Mam is serieus.

En de werven liggen in de sneeuw.

Vele dagen, vele jaren

Sindsdien weg.

En ik heb er helemaal geen spijt van

Als ik om me heen kijk

Ook al heb ik lang niet gereden

Ik rijd alleen sleeën.

Weinig licht buiten het raam

Er valt weer witte sneeuw.

En weer iemands moeder

Kussen is niet toegestaan.