Стоп-кадр - Зимовье зверей

Ты красоту не скроешь темнотой

И ею же изъяны не исправишь,

Но середина будет золотой

Под золотом твоих вечерних клавиш.

И, чтобы мы не стали серебром

На фотоплёнках и на кинолентах,

Реальность от руки обводит нас пером,

Запутавшись в подручных инструментах.

Мне ни слова, ни взгляды не нужны —

Доверившись дыханию и ритму,

Я слышу, как за цепи тишины

Цепляются коралловые рифмы.

И мотыльками струнно на весу

Все ноты в полутёмном помещеньи

Слетаются на свет, что я в себе несу,

Как светлое твоё порабощенье.

Ты — новая земля, рождённая вовне,

В которую не мне атлантом упираться.

А я?

Я — капитан, влекомый к целине

Сетями неизведанного рабства.

Ночь упадёт магнитом на компас

И, временно нарушив свой обычай,

Не на стекле увековечит нас,

А в вечность унесёт свою добычу.

Ведь замыслы судьбы опередив,

Мы стали золоты и серединны.

И ангел с потолка отводит объектив,

Чтоб сделать миг простым и объективным.

Мой верный талисман, искомое звено,

В тебе заключено второе расстоянье.

А я?

Я — капитан, швыряющий на дно

Окалину былого состоянья.

Завяли паруса, истлели корабли,

Осели на мели никчёмные богатства.

А я?

Я — капитан дрейфующей земли,

Толкаемый стихией на пиратство

Je kunt schoonheid niet verbergen met duisternis

En je kunt er geen gebreken mee oplossen,

Maar het midden zal goud zijn

Onder het goud van je avondsleutels.

En zodat we niet zilver worden

Op fotografische films en op filmstrip,

De werkelijkheid tekent met de hand een pen om ons heen,

Verstrikt in geïmproviseerde tools.

Ik heb geen woord of blik nodig -

Vertrouwen op de adem en het ritme

Ik hoor hoe achter de ketenen van stilte

Koraalrijmpjes klampen zich vast.

En motten rijgen op gewicht

Alle notities in een halfdonkere kamer

Ze stromen naar het licht dat ik in mezelf draag,

Hoe helder is uw slavernij.

Jij bent de nieuwe aarde die buiten is geboren

Waarin het niet aan mij is om tegen de Atlantis te rusten.

En ik?

Ik ben een kapitein aangetrokken tot de maagdelijke landen

Netwerken van onbekende slavernij.

De nacht zal vallen als een magneet op het kompas

En, tijdelijk zijn gewoonte brekend,

Niet op glas zal ons bestendigen,

En het zal zijn prooi tot in de eeuwigheid dragen.

Immers, vooruitlopend op de plannen van het lot,

We zijn gouden en middelste geworden.

En de engel van het plafond neemt de lens weg,

Om het moment eenvoudig en objectief te maken.

Mijn trouwe talisman, de gewenste schakel,

Je hebt de tweede afstand.

En ik?

Ik ben de kapitein die naar de bodem gooit

Schaal van de voormalige staat.

De zeilen verdorden, de schepen vergaan,

Waardeloze rijkdommen zijn aan de grond gezonken.

En ik?

Ik ben de kapitein van het drijvende land

Door de elementen geduwd tot piraterij