Здесь в лагерях - Евгений Григорьев – Жека

Лишнее в мыслях себе не позволю,

Прячу внутри, всё, что рвётся на волю,

Вместе со мною ведут под конвоем, песню мою.

В длинном строю в сером ватнике, тайно,

Руки, озябшие, грея дыханьем,

В памяти прежние звонкие ноты сам отпою.

Припев:

Здесь в лагерях, снег белый, белый,

Ветер в ноздрях, жжёт угорелый,

В этих краях, здесь в лагерях,

Мы на нулях.

В этих краях, мамонты мёрли,

Этим краям, мы комом в горле,

На их костях, терли — не стёрли нас,

Здесь в лагерях.

Здесь не поймёшь, на котором ты свете,

Днями на том, а ночами на этом,

Гонит чифир арестантские души, в тело назад,

И разрешает, бродяге поверить,

Что для кого-то он станет потерей,

Если душа вдруг рванётся покинуть снежный тот ад.

Припев:

Здесь в лагерях, снег белый, белый,

Ветер в ноздрях, жжёт угорелый,

В этих краях, здесь в лагерях,

Мы на нулях.

В этих краях, мамонты мёрли,

Этим краям, мы комом в горле,

На их костях, терли — не стёрли нас,

Здесь в лагерях.

Стужей — колючей раздавлены чувства,

Стуже нет равного в этом искусстве,

Только для боли, и только для воли нету преград,

В длинном строю в сером ватнике, тайно,

Руки, озябшие, грея дыханьем,

Памяти прежние звонкие ноты зову я назад.

Припев:

Здесь в лагерях, снег белый, белый,

Ветер в ноздрях, жжёт угорелый,

В этих краях, здесь в лагерях,

Мы на нулях.

В этих краях, мамонты мёрли,

Этим краям, мы комом в горле,

На их костях, терли — не стёрли нас,

Здесь в лагерях.

Ik sta mezelf niet te veel toe in mijn gedachten,

Ik verberg me vanbinnen, alles wat losbreekt,

Samen met mij leiden ze onder begeleiding, mijn lied.

In een lange rij in een grijze gewatteerde jas, stiekem,

Handen, gekoeld, verwarmend met adem,

Ter herinnering zal ik zelf de oude sonore noten zingen.

Refrein:

Hier in de kampen is de sneeuw wit, wit,

De wind in de neusgaten brandt waanzinnig,

In deze delen, hier in de kampen,

We staan ​​op nul.

In deze streken stierven mammoeten,

Deze delen, we zijn een brok in de keel,

Op hun botten, gewreven - wist ons niet uit,

Hier in de kampen.

Hier zul je niet begrijpen in welke wereld je bent,

Dagen op deze, en nachten op deze,

Chifir drijft gevangen zielen terug in het lichaam,

En laat de zwerver geloven

Dat het voor iemand een verlies zal zijn,

Als de ziel zich plotseling haast om die besneeuwde hel te verlaten.

Refrein:

Hier in de kampen is de sneeuw wit, wit,

De wind in de neusgaten brandt waanzinnig,

In deze delen, hier in de kampen,

We staan ​​op nul.

In deze streken stierven mammoeten,

Deze delen, we zijn een brok in de keel,

Op hun botten, gewreven - wist ons niet uit,

Hier in de kampen.

Koud - stekelige verpletterde gevoelens,

De kou kent geen gelijke in deze kunst,

Alleen voor pijn, en alleen voor wil zijn er geen barrières,

In een lange rij in een grijze gewatteerde jas, stiekem,

Handen, gekoeld, verwarmend met adem,

Ter herinnering aan de vroegere sonore noten roep ik terug.

Refrein:

Hier in de kampen is de sneeuw wit, wit,

De wind in de neusgaten brandt waanzinnig,

In deze delen, hier in de kampen,

We staan ​​op nul.

In deze streken stierven mammoeten,

Deze delen, we zijn een brok in de keel,

Op hun botten, gewreven - wist ons niet uit,

Hier in de kampen.