ПМЖ - Евгений Григорьев – Жека

Я меняю, как перчатки города,

Сотни тысяч километров намотал.

Мимоходом в самолетах поездах,

Все листы календарей по обрывал.

Где простуженный гостиничный уют

И рёв «Боингов», глотающих шасси.

Я на мысля о тебе себя ловлю

И спешу к тебе вокруг земной оси.

Припев:

Хоть носит, как бродягу где-то вновь меня и вновь.

И расписание судьбы не поменять уже.

Я остаюсь в живых, лишь потому что есть любовь,

Она давным-давно на ПМЖ в моей душе.

Хоть носит, как бродягу где-то вновь меня и вновь.

И расписание судьбы не поменять уже.

Я остаюсь в живых, лишь потому что есть любовь,

Она давным-давно на ПМЖ в моей душе.

И пусть адрес мой не улица, ни дом,

Наломал по жизни пусть не мало дров.

Я уверен, что богатство мое в том,

Что пристанище свое нашла любовь.

С нею мне не заблудиться не пропасть,

С нею мне не потеряться вдаль пыля.

На всех «Боингах» судьба моя неслась,

Чтоб сказать тебе ну здравствуй вот и я.

Припев:

Хоть носит, как бродягу где-то вновь меня и вновь.

И расписание судьбы не поменять уже.

Я остаюсь в живых, лишь потому что есть любовь,

Она давным-давно на ПМЖ в моей душе.

Хоть носит, как бродягу где-то вновь меня и вновь.

И расписание судьбы не поменять уже.

Я остаюсь в живых, лишь потому что есть любовь,

Она давным-давно на ПМЖ в моей душе.

Хоть носит, как бродягу где-то вновь меня и вновь.

И расписание судьбы не поменять уже.

Я остаюсь в живых, лишь потому что есть любовь,

Она давным-давно на ПМЖ в моей душе.

Ik verander als stadshandschoenen,

Honderdduizenden kilometers gewond.

Passeren in vliegtuigen, treinen,

Ik knip alle vellen kalenders af.

Waar is het koude hotelcomfort?

En het gebrul van Boeings die hun landingsgestel inslikken.

Ik betrap mezelf erop dat ik aan je denk

En ik haast me naar je toe om de aardas.

Refrein:

Hoewel hij me keer op keer ergens als een zwerver draagt.

En het schema van het lot kan niet al worden gewijzigd.

Ik blijf alleen in leven omdat er liefde is,

Ze is al lang een vaste bewoner in mijn ziel.

Hoewel hij me keer op keer ergens als een zwerver draagt.

En het schema van het lot kan niet al worden gewijzigd.

Ik blijf alleen in leven omdat er liefde is,

Ze is al lang een vaste bewoner in mijn ziel.

En zelfs als mijn adres geen straat of huis is,

Ik heb in mijn leven veel brandhout gebroken.

Ik weet zeker dat mijn rijkdom ligt in

Die liefde heeft zijn thuis gevonden.

Met haar kan ik niet verdwalen, niet verdwalen,

Met haar zal ik niet verdwalen in de verte van stof.

Op alle Boeings haastte mijn lot zich,

Om u te zeggen, hallo, hier ben ik.

Refrein:

Hoewel hij me keer op keer ergens als een zwerver draagt.

En het schema van het lot kan niet al worden gewijzigd.

Ik blijf alleen in leven omdat er liefde is,

Ze is al lang een vaste bewoner in mijn ziel.

Hoewel hij me keer op keer ergens als een zwerver draagt.

En het schema van het lot kan niet al worden gewijzigd.

Ik blijf alleen in leven omdat er liefde is,

Ze is al lang een vaste bewoner in mijn ziel.

Hoewel hij me keer op keer ergens als een zwerver draagt.

En het schema van het lot kan niet al worden gewijzigd.

Ik blijf alleen in leven omdat er liefde is,

Ze is al lang een vaste bewoner in mijn ziel.