Тебя я помню наизусть - Евгений Григорьев – Жека

По голове стриженой, по судьбе сиженной вновь,

Март пробежал лучиком, вынув из сердца любовь,

Но доля крестовая — грустью не новою жмёт,

И с мыслями вольными, тело под вышками ждёт.

Припев:

Тебя я помню наизусть,

Хоть ворон в небе чертит круг,

Пускай не скоро я вернусь,

В ожогах воркутинских вьюг,

Разлуки нашей злая боль,

По сердцу раной полоснёт,

С молитвой Господу простой,

Она когда-нибудь уйдёт.

Лишь воспоминания, тянут на убыль здесь дни,

В них горечь прощания, если не можешь — не жди,

И мартовским вечером, точно, таким как тогда,

Срок, павший на плечи мне, нас разлучил на года.

Припев:

Тебя я помню наизусть,

Хоть ворон в небе чертит круг,

Пускай не скоро я вернусь,

В ожогах воркутинских вьюг,

Разлуки нашей злая боль,

По сердцу раной полоснёт,

С молитвой Господу простой,

Она когда-нибудь уйдёт.

Жизнь раной глубокою, былью жестокою бьёт,

По голове стриженой, по судьбе сиженной влёт.

Взяв, мёртвою хваткою, на волю падкую грусть,

Здесь буду украдкою помнить тебя наизусть.

Припев:

Тебя я помню наизусть,

Хоть ворон в небе чертит круг,

Пускай не скоро я вернусь,

В ожогах воркутинских вьюг,

Разлуки нашей злая боль,

По сердцу раной полоснёт,

С молитвой Господу простой,

Она когда-нибудь уйдёт.

Тебя я помню наизусть,

Хоть ворон в небе чертит круг,

Пускай не скоро я вернусь,

В ожогах воркутинских вьюг,

Разлуки нашей злая боль,

По сердцу раной полоснёт,

С молитвой Господу простой,

Она когда-нибудь уйдёт.

Тебя я помню наизусть.

Тебя я помню наизусть.

Тебя я помню наизусть…

Volgens het geschoren hoofd, volgens het lot van de weer zittende,

Maart liep als een straal, nam de liefde uit het hart,

Maar het aandeel van het kruis - geen nieuwe droefheid dringt,

En met vrije gedachten wacht het lichaam onder de torens.

Refrein:

Ik herinner me je uit mijn hoofd

Al tekent een raaf een cirkel in de lucht,

Laat me niet snel terugkeren

In de brandwonden van Vorkuta-blizzards,

Scheiding van onze kwade pijn,

Het zal in het hart snijden met een wond,

Met een eenvoudig gebed tot de Heer,

Ze zal ooit weggaan.

Alleen herinneringen, dagen nemen af ​​hier,

Ze hebben de bitterheid van afscheid, als je niet kunt, wacht dan niet,

En op een avond in maart, net als toen,

De term die op mijn schouders viel, scheidde ons jarenlang.

Refrein:

Ik herinner me je uit mijn hoofd

Al tekent een raaf een cirkel in de lucht,

Laat me niet snel terugkeren

In de brandwonden van Vorkuta-blizzards,

Scheiding van onze kwade pijn,

Het zal in het hart snijden met een wond,

Met een eenvoudig gebed tot de Heer,

Ze zal ooit weggaan.

Het leven is een diepe wond, een wrede realiteit klopt,

Volgens het hoofd geschoren, volgens het lot van de zittende vlucht.

Nemen, met een dodelijke greep, hebzuchtige droefheid,

Hier zal ik je stiekem uit mijn hoofd herinneren.

Refrein:

Ik herinner me je uit mijn hoofd

Al tekent een raaf een cirkel in de lucht,

Laat me niet snel terugkeren

In de brandwonden van Vorkuta-blizzards,

Scheiding van onze kwade pijn,

Het zal in het hart snijden met een wond,

Met een eenvoudig gebed tot de Heer,

Ze zal ooit weggaan.

Ik herinner me je uit mijn hoofd

Al tekent een raaf een cirkel in de lucht,

Laat me niet snel terugkeren

In de brandwonden van Vorkuta-blizzards,

Scheiding van onze kwade pijn,

Het zal in het hart snijden met een wond,

Met een eenvoudig gebed tot de Heer,

Ze zal ooit weggaan.

Ik herinner me je uit mijn hoofd.

Ik herinner me je uit mijn hoofd.

Ik herinner me je uit mijn hoofd...