Про нас (Остывший чай) - Евгений Григорьев – Жека

Как жаль, не выпало нам случая,

Тебя мне раньше повстречать,

Смахнуть, все, что сейчас нас мучает,

Как лист осенний с мокрого плеча.

И мы как дети, прогулявшие,

С весною вместе свой урок,

Должны придумать оправдание

Для тех, кто нас давно читает между строк.

Припев:

Пряча крылья за спиной, тем, что было не дыша,

Каждый по своим домам едем заспеша.

Чтоб, не поднимая глаз, там пить давно остывший чай,

И опять про нас, про нас, думать невзначай.

Про нас, что друг у друга спрятаны,

Пьянящим небом в тайниках,

Его, воруя, тихой сапою,

Летаем тайно в наших облаках.

И так из облаков домой не хочется,

Вновь приземляться в будни пустоты,

Где лист осенний кружит в одиночестве,

И чай на кухне, что давно остыл.

Припев:

Пряча крылья за спиной, тем, что было не дыша,

Каждый по своим домам едем заспеша.

Чтоб, не поднимая глаз, там пить давно остывший чай,

И опять про нас, про нас, думать невзначай.

Пряча крылья за спиной, тем, что было не дыша,

Каждый по своим домам едем заспеша.

Чтоб, не поднимая глаз, там пить давно остывший чай,

И опять про нас, про нас, думать невзначай.

Wat jammer dat we geen kans hebben gekregen

Ik zie je eerder

Veeg weg, alles wat ons nu kwelt,

Als een herfstblad van een natte schouder.

En we zijn als kinderen die een wandeling maakten,

Met de lente, samen met je les,

Moet met een excuus komen

Voor wie al lang tussen de regels door leest.

Refrein:

De vleugels achter de rug verbergend, met wat niet ademde,

Iedereen gaat haastig naar huis.

Zodat je, zonder je ogen op te slaan, daar lang gekoelde thee kunt drinken,

En nogmaals over ons, over ons, denk terloops na.

Over ons die voor elkaar verborgen zijn,

Bedwelmende lucht in schuilplaatsen,

Hem, stelend, sluw,

We vliegen stiekem in onze wolken.

En dus vanuit de wolken wil ik niet naar huis,

Om weer te landen op weekdagen van leegte,

Waar het herfstblad alleen cirkelt,

En thee in de keuken, die is al lang afgekoeld.

Refrein:

De vleugels achter de rug verbergend, met wat niet ademde,

Iedereen gaat haastig naar huis.

Zodat je, zonder je ogen op te slaan, daar lang gekoelde thee kunt drinken,

En nogmaals over ons, over ons, denk terloops na.

De vleugels achter de rug verbergend, met wat niet ademde,

Iedereen gaat haastig naar huis.

Zodat je, zonder je ogen op te slaan, daar lang gekoelde thee kunt drinken,

En nogmaals over ons, over ons, denk terloops na.