Лена - Евгений Григорьев – Жека

Мимо пролетают с цифрами столбы,

Километры за спиною тают,

Мой напарник Мишка спит и видит сны,

И со встречной фары мне моргают.

Торможу, буреть не буду , — вот и пост,

«Проезжай!»

— знакомая мне смена,

А за ним кафе, где варят сносный борщ,

И буфетчица за стойкой Лена.

Припев:

Ох, Лена, Лена, как самозабвенно

С минералки скинет крышечку рукой.

Ох, Лена, Лена поползёт с колена

Край халата вверх, не поправляй, постой.

Ох, Лена, Лена, знай по всей вселенной,

Колесил, ни разу не теряв покой,

Ну уж точно от Москвы до Омска, Лена,

Не встречал, как ты ещё такой.

Многие водилы, швыркая едой

Мимоходом Лену бы пригрели,

Только видят сразу, что она со мной

Разговор ведёт как не со всеми.

Посидим недолго, в путь клаксон зовет,

Это Мишка мой уже проснулся,

Он настырный малый, только Ленкин рот

Дёрнулся губой и враз надулся.

Припев:

Ох, Лена, Лена, как самозабвенно

С минералки скинет крышечку рукой.

Ох, Лена, Лена поползёт с колена

Край халата вверх, не поправляй, постой.

Ох, Лена, Лена, знай по всей вселенной,

Колесил, ни разу не теряв покой,

Ну уж точно от Москвы до Омска, Лена,

Не встречал, как ты ещё такой.

Что мне делать, братцы, я как в ДТП

С Ленкиным попал душевным чувством,

Ждут жена и дети, а тут на тебе

Еду к ней я вновь на борщ с капустой.

Припев:

Ох, Лена, Лена, как самозабвенно

С минералки скинет крышечку рукой.

Ох, Лена, Лена поползёт с колена

Край халата вверх, не поправляй, постой.

Ох, Лена, Лена, знай по всей вселенной,

Колесил, ни разу не теряв покой,

Ну уж точно от Москвы до Омска, Лена,

Не встречал, как ты ещё такой.

Pijlers met cijfers vliegen voorbij,

Kilometers achter zijn aan het smelten,

Mijn partner Mishka slaapt en droomt,

En vanuit de naderende koplamp knipperen ze naar me.

Ik vertraag, ik zal niet bruin worden, - hier is de post,

"Kom op!"

- verandering weet ik

En daarachter is een café waar ze acceptabele borsjt koken,

En de barvrouw aan de balie, Lena.

Refrein:

Oh, Lena, Lena, hoe onbaatzuchtig

Hij zal met zijn hand de dop van het mineraalwater afwerpen.

Oh, Lena, Lena zal van haar knie kruipen

De rand van de mantel is omhoog, niet rechttrekken, maar wachten.

Oh, Lena, Lena, weet het in het hele universum

Op wielen, nooit de vrede verliezend,

Nou ja, zeker van Moskou tot Omsk, Lena,

Ik heb niet gezien hoe je zo bent.

Veel dragers gooien met eten

Lena zou in het voorbijgaan opgewarmd zijn,

Ze zien gewoon meteen dat ze bij me is

Het gesprek wordt gevoerd alsof niet met iedereen.

Laten we even gaan zitten, de hoorn roept onderweg,

Deze beer is al wakker,

Hij is een koppige kerel, alleen Lenkins mond

Hij trilde met zijn lip en pruilde meteen.

Refrein:

Oh, Lena, Lena, hoe onbaatzuchtig

Hij zal met zijn hand de dop van het mineraalwater afwerpen.

Oh, Lena, Lena zal van haar knie kruipen

De rand van de mantel is omhoog, niet rechttrekken, maar wachten.

Oh, Lena, Lena, weet het in het hele universum

Op wielen, nooit de vrede verliezend,

Nou ja, zeker van Moskou tot Omsk, Lena,

Ik heb niet gezien hoe je zo bent.

Wat moet ik doen, broeders, ik ben als bij een ongeluk?

Met Lenkin kreeg ik een spiritueel gevoel,

Een vrouw en kinderen wachten, en hier ben je

Ik ga weer naar haar toe voor borsjt met kool.

Refrein:

Oh, Lena, Lena, hoe onbaatzuchtig

Hij zal met zijn hand de dop van het mineraalwater afwerpen.

Oh, Lena, Lena zal van haar knie kruipen

De rand van de mantel is omhoog, niet rechttrekken, maar wachten.

Oh, Lena, Lena, weet het in het hele universum

Op wielen, nooit de vrede verliezend,

Nou ja, zeker van Moskou tot Omsk, Lena,

Ik heb niet gezien hoe je zo bent.