Фотокарточка - Евгений Григорьев – Жека

Сидишь у стойки одиноко,

На сцене кабака оркестр

Лабает «Свет московских окон»

С мажором, путая диез.

А перед ним пустеет пятый

С московской водочкой графин,

Ты на него бросаешь взгляды —

Один он или не один.

И у него не то чтоб горе,

А так по жизни не фартит,

Ну, в общем, всё с утра в миноре

И водочка не веселит.

А ты, что взгляды шлёшь от стойки,

Увы, не вырулишь дела.

Порхаешь бабочкой ночной ты,

Смотри-ка — встала, подошла.

Рукою с тонкой сигаретой,

Как лётчик мёртвую петлю,

Ты описала в тусклом свете:

«Грустите, можно прикурю?»

И почему-то показались

Родными девичьи глаза.

«Глядишь печаль, развеешь малость»,

В них, заглянув, себе сказал.

Соврав, что лет ей скоро двадцать,

И согласившись на рубли,

Перевела она их в баксы

И ночь, оплаченной любви.

И отработавшись на совесть,

Похмельным утром поднялась,

Неловко в сумке, своей роясь,

На пол вдруг все посыпалось.

Помада, тушь, презервативы,

И фотокарточка одна, —

Она и мать её у ивы,

И край знакомого села.

А он, взглянув на мать — всё понял:

Жену он бывшую узнал,

И заревев от жуткой боли,

На дочь глаза свои поднял:

«Прости меня, бродягу, дочка —

Ты родилась, я сразу сел…

И мать развод офоримив срочно,

Вновь вышла замуж сделав дел.

И мать развод оформив срочно,

Вновь вышла замуж, сделав дел,

А ты другого звала папой,

А я по тюрьмам-лагерям.

И видно дьявол взял нас в лапы,

Нам не досуг, так свёл нас сам».

А ты в ответ расхохоталась:

«В своем ли ты уме, родной?

Если б и так, прибавил б малость,

За ночку с родственной душой»!

И уплыла, а он остался,

И через день его нашли.

Он тихо так в петле качался,

От грешной воспарив земли.

Je zit alleen aan de bar,

Orkest op het podium van de taverne

Labaet "Het licht van Moskou Windows"

Met majeur, verwarrend met scherp.

En voor hem is de vijfde leeg

Met Moskou wodka karaf,

Je werpt een blik op hem -

Hij is alleen of niet alleen.

En hij is niet dat verdriet,

En dus is het leven geen geluk,

Nou, over het algemeen is alles 's ochtends in mineur

En wodka is niet leuk.

En jij, die je blikken vanaf de toonbank stuurt,

Helaas, je kunt de dingen niet voor elkaar krijgen.

Je fladdert 's nachts als een vlinder,

Kijk, ze stond op, ze kwam naar me toe.

Hand met een dunne sigaret

Als een piloot een dode lus,

Je beschreef in een zwak licht:

"Sorry, mag ik roken?"

En om de een of andere reden verschenen ze

Inheemse meisjesachtige ogen.

"Je ziet er verdrietig uit, verdrijf een beetje",

In hen kijkend, zei hij tegen zichzelf.

Liegen dat ze ongeveer twintig jaar oud was,

En akkoord gaan met roebels,

Ze heeft ze omgezet in geld

En een nacht van betaalde liefde.

En gewetensvol gewerkt,

Opgestaan ​​op een katerochtend

Ongemakkelijk in de tas, rommelend,

Alles viel ineens op de grond.

Lippenstift, mascara, condooms,

En een fotokaart, -

Zij en haar moeder bij de wilg,

En de rand van een bekend dorp.

En hij, kijkend naar zijn moeder, begreep alles:

Hij herkende zijn ex-vrouw,

En brullend van vreselijke pijn,

Hij sloeg zijn ogen op naar zijn dochter:

"Vergeef me, zwerver, dochter -

Jij bent geboren, ik ging meteen zitten...

En moeder vroeg met spoed een scheiding aan,

Hertrouwd na zakendoen.

En moeder vroeg met spoed een scheiding aan,

Hertrouwd, na dingen gedaan te hebben,

En je belde een andere vader,

En ik zit in gevangenkampen.

En blijkbaar nam de duivel ons in zijn poten,

We hebben geen tijd, dus hij heeft ons bij elkaar gebracht.”

En je lachte als antwoord:

'Ben je gek, schat?

Als het zo was, zou ik er een beetje aan toevoegen,

Voor een nacht met een geestverwant!

En zeilde weg, en hij bleef,

En een dag later vonden ze hem.

Hij zwaaide zo stil in de strop,

Opstijgend van de zondige aarde.