Без любви - Евгений Григорьев – Жека

Месяц из ножен вынут,

Звёзды остры до боли,

Шепчет полынь её имя,

Горечью в чистом поле,

Не видит никто мою рану,

От горла и до ключицы,

Это любовь цыгана,

Кровью в траву сочится.

Платим высокую цену

Своею тоской вековою,

Плачут горячие вены,

Серебряною струною,

А все, потому что туманы

В степи меня с ней не венчают,

Если умру я, мама,

То пусть она не узнает.

Припев:

Без любви твоей мне не жить,

А любовь, как миг коротка.

Незачем мне горькую пить

Если жизнь и так не сладка.

Унеси меня вороной

Хоть на край земли, хоть за край,

Может там уйдёт сердца боль,

А душа прогонит печаль.

Дорога далью бежала,

Под ноги коня вороного,

За речкой сова рыдала

И берег согнулся подковой.

Роняла заря как невеста

Росу на далёком пригорке,

Мне не было в мире том места,

И кровь засыхала коркой.

Припев:

Без любви твоей мне не жить,

А любовь, как миг коротка.

Незачем мне горькую пить

Если жизнь и так не сладка.

Унеси меня вороной

Хоть на край земли, хоть за край,

Может там уйдёт сердца боль,

А душа прогонит печаль.

De maan wordt uit zijn schede gehaald,

De sterren zijn scherp tot het punt van pijn,

Alsem fluistert haar naam,

Bitterheid in het open veld,

Niemand ziet mijn wond

Van de keel tot het sleutelbeen,

Dit is de liefde van een zigeuner

Bloed sijpelt in het gras.

Wij betalen een hoge prijs

Met zijn eeuwenoude verlangen,

Hete aderen huilen

zilveren koord,

En dat allemaal vanwege de mist

In de steppe trouwen ze me niet met haar,

Als ik sterf, mama

Laat het haar dan niet weten.

Refrein:

Ik kan niet leven zonder jouw liefde,

En liefde, alsof een moment kort is.

Ik hoef geen bitter te drinken

Als het leven toch al niet zoet is.

Neem me mee als een kraai

Zelfs tot aan de uiteinden van de aarde, zelfs over de rand,

Misschien zal daar de pijn van het hart verdwijnen,

En de ziel zal verdriet verdrijven.

De weg liep ver

Onder de voeten van een zwart paard,

Over de rivier snikte de uil

En de kust boog als een hoefijzer.

De dageraad viel als een bruid

Dauw op een verre heuvel,

Ik had geen plaats in die wereld,

En het bloed droogde op tot een korst.

Refrein:

Ik kan niet leven zonder jouw liefde,

En liefde, alsof een moment kort is.

Ik hoef geen bitter te drinken

Als het leven toch al niet zoet is.

Neem me mee als een kraai

Zelfs tot aan de uiteinden van de aarde, zelfs over de rand,

Misschien zal daar de pijn van het hart verdwijnen,

En de ziel zal verdriet verdrijven.