Картинки - Ю.Г.

Вот истории… простые, как медный пятак,

Повествующие нам о том, что бывает так…

Как обычно происходит и наоборот…

О том, что всё идет совсем не так, как надо…

Первый кадр… Крупный план… Свет, камер мотор…

Улица… фонарь… аптека… трое… разговор…

Вечер… Осень… дождь… Резкие тона и фразы…

От отъезжающей машины выхлопные газы…

Смена перспективы… Один из трех в своей берлоге…

Телевизор… Продавленный диван… Исколотые ноги…

Банка с бычками… Полка с кассетами…

Кадр в зеркале: зрачков почти что нет…

Старые обои в люминесцентном свете…

Слышно как орут соседи сверху… Снизу плачут дети…

Взгляд, застывший на стене, ищет что-то без успеха…

Слишком мало поводов для смеха…

Медленно отъехав, камера показывает нам

Телевизионный экран… Центральный канал…

Новости без звука выглядят нелепо,

Озаряя вспышками атмосферу склепа…

Комментарии излишни… Входит всевышний…

Он в потертой куртке… Ищет побольше окурок…

Находит… Закуривает… Садится на диван рядом… Берет парня за запястье…

Экран гаснет…

Снова спина бога… Он в халате убогом…

Военный госпиталь… интерьер унылый и строгий…

Камера смотрит в проход между коек…

Врач завершает обход… Устал и спокоен…

Койка у окна: четыре капельницы, две растяжки…

Масса бинтов… гипса… Второй герой выглядит кисло…

Рядом сидит пожилая женщина — это мать… Плачет…

Пациент в коме… она знает, что это значит…

Врач смотрит бумаги… Бог стоит и курит…

На тумбочки у койки билет в небесное царство…

Запах лекарств и гниющего тела почти материален…

Глаза врача… Он печален…

Говорит что-то бодрое матери… Подходит к кровати…

Щупает пульс молча… Бог окурок топчет…

Показывает доктору на часы… головой качает…

Тот кивает и уходит… Мать глаз с больного не сводит…

Ретроспектива…

Участковый говорит пацану веско,

Что его выбор между двумя лишь повестками…

Тот выбирает служить, а не сидеть…

Смеется: не хочет умереть… Это страшно ведь…

Идет нарезка кадров… В руках повестка, медосмотр, сборный пункт,

ТМБ и сразу резко…

Разрушенный город… Пламя… Взрывы… Кровь… Больничная койка…

Мать… Доктор… Бог… Остался один из тройки…

Экран гаснет… Появляется надпись: прошло несколько лет…

Загорается свет… кухня… последний герой…

У него запой… Жена в бигуди и халате…

Вопит матом на него истошно… и бьет посуду…

Он огрызается среди пеленок и полотенец…

В единственной комнате рядом орёт младенец…

Ему семь месяцев… И он причина их брака…

Камера снова в кухне… назревает драка…

В приступе белой горячки парень хватает нож…

Жена орёт: «Люди!

Убивают!

Не трожь!»

Крупным планом… Медленно… Взмахи, брызги крови…

Снова взмахи… Свадебные фотографии…

Новый ракурс… тишина… серое лицо…

Входит Бог… поднимает обручальное кольцо…

Переступает через тело… Открывает холодильник…

Смотрит внутрь… Там пусто… Вздыхает грустно…

Третий герой встает и идет к окну…

Бог с сомненьем уступает дорогу пацану…

Комбинированные съемки… В глазах ребенка

Отражается неспеша полет с девятого этажа…

Это плавно переходит в репортаж вечерней хроники…

Журналист… На заднем плане выносят покойников…

Соседка с малышом на руках… Бог… И небо за ними чуть видно…

Экран тихо гаснет… Конец фильма… Титры…

Hier zijn de verhalen ... simpel als een koperen cent,

Ons vertellen dat het zo gebeurt...

Zoals gewoonlijk, en vice versa...

Over het feit dat niet alles gaat zoals het zou moeten...

Eerste frame... Close-up... Verlichting, cameramotor...

Straat ... lamp ... apotheek ... drie ... gesprek ...

Avond... Herfst... regen... Harde tonen en zinnen...

Uitlaatgassen van een vertrekkende auto...

Verandering van perspectief... Een van de drie in zijn hol...

TV... Samengeknepen bank... Opgeprikte benen...

Een pot met stieren... Plank met cassettes...

Kader in de spiegel: bijna geen pupillen...

Oud behang in tl-licht...

Je hoort de buren boven schreeuwen... Kinderen huilen beneden...

De blik gericht op de muur zoekt iets zonder succes...

Er wordt te weinig gelachen...

Langzaam wegrijdend, laat de camera ons zien

Tv-scherm… Middenkanaal…

Nieuws zonder geluid ziet er belachelijk uit

De sfeer van de crypte verlichten met flitsen ...

Opmerkingen zijn overbodig ... De Almachtige komt binnen ...

Hij heeft een armoedig jasje aan... Hij is op zoek naar een grotere sigarettenpeuk...

Vindt... Steekt een sigaret op... Gaat naast hem op de bank zitten... Grijpt de man bij de pols...

Het scherm wordt leeg...

God is weer terug... Hij is in een ellendig gewaad...

Militair hospitaal… het interieur is saai en sober…

De camera kijkt door het gangpad tussen de bedden...

De dokter maakt de ronde af... Moe en kalm...

Stapelbed bij het raam: vier infusen, twee striae...

Massa verband... gips... De tweede held ziet er zuur uit...

Een oudere vrouw zit vlakbij - dit is de moeder ... Ze huilt ...

De patiënt ligt in coma... ze weet wat dat betekent...

De dokter kijkt naar de papieren... God staat op en rookt...

Op de nachtkastjes bij het bed een kaartje naar het koninkrijk der hemelen...

De geur van drugs en een rottend lichaam is bijna materieel...

Doktersogen... Hij is verdrietig...

Hij zegt iets vrolijks tegen zijn moeder... Hij nadert het bed...

Hij voelt stilletjes de pols... God vertrapt de sigarettenpeuk...

Toont de dokter bij de klok ... schudt zijn hoofd ...

Hij knikt en vertrekt... De moeder houdt haar ogen niet van de patiënt af...

Terugblik…

De districtspolitieagent zegt gewichtig tegen de jongen:

Dat zijn keuze tussen slechts twee agenda's ...

Hij kiest ervoor om te dienen, niet om te zitten...

Lacht: wil niet dood... Het is tenslotte eng...

Er wordt personeel geschrapt... In handen van agenda, medisch onderzoek, verzamelpunt,

TMB en meteen scherp...

Verwoeste stad... Vlammen... Explosies... Bloed... Ziekenhuisbed...

Moeder... Dokter... God... Slechts één van de drie bleef over...

Het scherm wordt leeg... Er verschijnt een inscriptie: er zijn verschillende jaren verstreken...

De lichten gaan aan... de keuken... de laatste held...

Hij heeft eetbuien... Zijn vrouw draagt ​​krulspelden en een kamerjas...

Roept hartverscheurende obsceniteiten naar hem... en verslaat de afwas...

Hij snauwt tussen luiers en handdoeken...

In de enige kamer in de buurt schreeuwt een baby ...

Hij is zeven maanden oud... En hij is de reden voor hun huwelijk...

De camera is terug in de keuken... er is een gevecht aan de gang...

In een vlaag van delirium tremens grijpt de man een mes...

De vrouw roept: “Mensen!

Doden!

Niet aanraken!"

Close-up... Langzaam... Klapperend, spattend bloed...

Zwaai nog eens... Trouwfoto's...

Nieuwe invalshoek... stilte... grijs gezicht...

God komt binnen... heft een trouwring op...

Stapt over het lichaam... Opent de koelkast...

Kijkt naar binnen... Het is leeg... Zucht verdrietig...

De derde held staat op en gaat naar het raam...

God maakt twijfelachtig plaats voor de jongen...

Gecombineerd fotograferen... In de ogen van een kind

Een ontspannen vlucht vanaf de negende verdieping wordt weerspiegeld ...

Dit gaat soepel over in een avondkroniekverslag...

Journalist... Op de achtergrond worden de doden gedragen...

Een buurvrouw met een baby in haar armen... God... En je kunt de lucht achter ze amper zien...

Het scherm vervaagt zachtjes... Het einde van de film... Credits...