Гастрольная - Ю.Г.

Екатеринбург, до свиданья, все было пиз*ато, как надо,

Едем на вокзал, скорый ждет, впереди — Москва.

Двадцать восемь часов приколов и пьянства до упора,

Дом не скоро — успеем проспаться.

Обещая высадить нах*й на остановке первой

Портит нервы стерва проводница.

Тупица грозится нарядом милиции поезда.

«Думаешь боязно?

Пох*й — этих тоже напоим!»

Кроем матом восходы, закаты, поездную бригаду,

Соседей по вагону, перрону, всех рядом.

Зажигаем неслабо, тамбуры взрывая штакетами

До потери в пространстве и времени.

«Где это мы?»

«Че еще за остановка?»

Вылезаем, наблюдаем,

Что за здешним краем в смысле урожая…

«Почем ящик?

Давай три, не с*ы дотащим, не боись!»

В поезде жить быстрее, и пьется чаще.

«Эй храпящий!

Открывай глаза!»

«Прибыли!

Москва!

Подрыв!

Вставать пора!»

Двадцать минут в метро, вот мы и дома

Телефонный звонок, слышим голос знакомый.

Это Влади, вместе с ним Хамиль и Шим,

Так же Змей из Грани, всем привет.

«Как сами?»

«Все в поряде!

Надо встретится, скоро будем

Бросим шмотки, купим водки, селедки, и подрулим!»

С вас рассказ, что было нового с последней встречи,

Это будет однозначно отменно отмечено.

Так не отойдя с вечера едем продолжать —

Ю.Г.

и Каста — мастера по части побухать

«Кстати, мы не пьем, а вы?»

Каста:

А мы такие только с Владивостока

Девять часов в самолете, давили сбоку локти.

Коленями трамбовали спины впереди сидящих,

Под креслом — ящик кальмаров спящих.

И вот мы в штаб-квартире на окраине Москвы

«Пацаны мы не в силах, приезжайте вы!»

Холодно, сонно, но проходит час ровно

И у нас в гостях появился Ю. Г. Ништяк!

И опять эти вечные сценарии,

Построение стопариков по горизонтали

Я говорю нашим, что бы на поезд не опоздали,

То есть в шесть уже быть на вокзале.

А пока у нас музон качает в зале,

А пацаны уже сходили, еще взяли.

Звучат рассказики, о том, как Каста была во Владике,

А Ю.Г.- в Екатеринбурге.

Кстати, надо ж обзвонить всех приятелей

«Кто перевел часы?

Московское время дайте мне!»

«Сколько?

Хватайте шмотки!»

«Братуха, на Казанский, путем самым коротким.»

Пять минут до отправления, скоро едем мы,

В проводницком купе втроем, как в берлоге медведи.

Тихий Дон или плата, по цене плацкарта.

«Пацаны встречайте нас, мы будем завтра!»

Сэкономленные на билетах денежки вложены в градусы.

«Радуйся мама, я домой прибуду пьяным!»

В стаканах полно водицы огненной.

«Прощай столица и помни нас,

Мы вернемся, готовься скоро снова увидимся!»

Скинемся зеленью, возьмем травы намеренно,

Верно!

Стуча колесами, несемся из столицы

Чай предлагает проводница,

Тут же втыкает в недоумение на наших лицах.

Покраснев достает из-под полы водицу,

Реальная дрянь, как в таких местах и водится.

Велели стаканам построиться, проводница корчится,

Давай, давай, а то румянец с лица сотрется.

Продолжим самогоном от Москвы до Дона.

Мы быстро докатим, накатим, закусим,

Если че осталось на кармане, по кругу запустим.

По-любому!..

«Ну вот и всё, Сельмаш-вокзал.

Пацаны, мы дома!»

Yekaterinburg, tot ziens, alles was naar de klote, zoals het hoort,

We gaan naar het treinstation, de ambulance wacht, voor ons ligt Moskou.

Achtentwintig uur plezier en helemaal drinken

Het zal niet snel thuis zijn - we hebben tijd om te slapen.

Beloofd om verdomme af te zetten bij de eerste halte

De bitch conducteur verwent de zenuwen.

De dumbass bedreigt de trein met een politie-eenheid.

"Denk je dat je bang bent?

F*ck - laten we die ook opdrinken!'

We verdoezelen zonsopgangen, zonsondergangen, een treinpersoneel,

Buren in de auto, perron, iedereen is dichtbij.

We steken het aan, tamboerijnen exploderen met houten hekken

Voordat het verloren gaat in ruimte en tijd.

"Waar zijn we?"

"Wat is nog een halte?"

Laten we naar buiten gaan en kijken

Wat valt er buiten deze regio qua oogst...

"Waarom de doos?

Kom op drie, sleep de teven niet mee, wees niet bang!

In de trein leven mensen sneller en drinken ze vaker.

"Hé snurker!

Open je ogen!

"Aangekomen!

Moskou!

ondermijnen!

Het is tijd om op te staan!"

Twintig minuten met de metro, hier zijn we thuis

Een telefoontje, we horen een bekende stem.

Dit is Vladi, samen met hem Khamil en Shim,

Ook Serpent from the Edge, hallo allemaal.

"Hoe gaat het met je?"

"Alles is in orde!

We moeten elkaar snel ontmoeten

Laten we onze kleren laten vallen, wodka en haring kopen en taxiën!"

Van jou een verhaal over wat er nieuw was sinds de laatste ontmoeting,

Dit zal duidelijk worden vermeld.

Dus zonder af te wijken van de avond gaan we verder -

ZUIDEN.

en Casta - meesters van het deel om te zwellen

'Trouwens, wij drinken niet, jij wel?'

Kaste:

En we komen alleen uit Vladivostok

Negen uur in het vliegtuig, ellebogen opzij gedrukt.

Hun knieën ramden de ruggen voor degenen die zaten,

Onder de stoel staat een doos met slapende inktvissen.

En hier zijn we op het hoofdkantoor aan de rand van Moskou

"Jongens, we zijn niet sterk genoeg, kom op!"

Het is koud, slaperig, maar er gaat precies een uur voorbij

En Yu. G. Nishtyak verscheen als onze gast!

En weer deze eeuwige scenario's

Gebouw stopt horizontaal

Ik zeg onze mensen dat ze de trein niet mogen missen,

Dat wil zeggen, om zes uur al op het station zijn.

Ondertussen hebben we Mouzon aan het pompen in de hal,

En de jongens zijn al vertrokken, ze hebben er meer genomen.

Er zijn verhalen over hoe Casta in Vladik was,

En Yu.G. - in Jekaterinenburg.

Trouwens, je moet al je vrienden bellen

"Wie heeft de klok veranderd?

Geef me Moskou tijd!”

"Hoeveel?

Pak je kleren!"

'Broeder, in Kazansky, langs de kortste weg.'

Vijf minuten voor vertrek, we vertrekken spoedig,

We zijn met z'n drieën in het compartiment van de conducteur, als beren in een hol.

Rustig Don of fee, tegen de prijs van een gereserveerde zitplaats.

"Jongens, we komen morgen!"

Het geld dat op tickets wordt bespaard, wordt geïnvesteerd in graden.

"Verheug je mam, ik kom dronken thuis!"

De glazen zijn gevuld met vurig water.

"Vaarwel hoofdstad en denk aan ons,

We komen terug, maak je klaar om je snel weer te zien!"

Gooi de greens weg, neem de kruiden opzettelijk,

Rechts!

Kloppende wielen, we haasten ons vanuit de hoofdstad

Thee wordt aangeboden door de dirigent,

Het plakt meteen verbijstering op onze gezichten.

Blozend haalt hij wat water onder de vloer vandaan,

Echte onzin, zoals gebruikelijk op zulke plaatsen.

Ze bevalen de glazen op een rij te zetten, de conducteur kronkelt,

Kom op, kom op, anders wordt de blos van je gezicht geveegd.

We gaan door met maneschijn van Moskou naar de Don.

We zullen snel rollen, rollen, een hap nemen,

Als er nog iets in de zak zit, lanceren we het in een cirkel.

In ieder geval!..

“Nou, dat is alles, Selmash station.

Jongens, we zijn thuis!”