Beraber Olsaydık - Yeis Sensura, Sehabe

Ağaçlar yaprak döküp, bulutlar yağmur bırakır

Bu mevsim sen kokar ya sen kokar ya ondan bağırırım

Öldürseydin ya böyle yaşamazdım

Görseydik rüya, beraber olsaydık

Martıların kanat çırpışında canlanıyor yokluğun…

Denize taş atan çifti görüp korktum

Ya biz öyle tekrardan olamazsak?

Neyse zamana bıraktım ve getirmedi seni

Şimdi bembeyaz bir sayfa yırttım hayat defterinden, ona da sen yazacağım

Güneşler donacak, mürekkepler bitecek

Gözlerimde sen hayali hiçbir zaman solmayacak

Unuttun mu yoksa beni?

Ben her gözyaşımda sen damlattım yere

Ellerinde yoksa başka eller mi gizli?

Dokunmadığım tenin yoksa şimdi pis mi?

Sorun değil başkasının olman, başkasıyla olup intikam da almam

Beklerim, evet sonuna dek beklerim

Gelmesen dahi ben bir başkasıyla olmam

Ağaçlar yaprak döküp, bulutlar yağmur bırakır

Bu mevsim sen kokar ya sen kokar ya ondan bağırırım

Öldürseydin ya böyle yaşamazdım

Görseydik rüya, beraber olsaydık

Merhaba kadın, sana bu şarkı

Keşke martı olsaydık, beraber uçardık

Yokluğunu anlatır bana bu sahil

«Hoşçakal» dediğin bana mı sahi?

Akıl sağlığımda zarar

Seni beklemek yakışır, sana kızamam

Seninle gülümsemek en büyük hayalim

Unutma beni, kal ve ya git

Yokluğuna yalnızlığım seviniyor

Sensiz bu hayatın sebebi yok

Gitmeyi deneme n’olur

Belki de bir daha göremem onu

Sen denizdin masmavi gülerdin

Dudağını getir dudağıma yatıya geldim

Derken bir dalga çarptı, son kez öptün

Kumdan bir kalp yaptım denize döktüm

Ağaçlar yaprak döküp, bulutlar yağmur bırakır

Bu mevsim sen kokar ya sen kokar ya ondan bağırırım

Öldürseydin ya böyle yaşamazdım

Görseydik rüya, beraber olsaydık

Kırılmış bir kalp başrolü hayatımın

Yorgun bilek kan veriyor bayağıdır

Bu karanlık sensiz öylesine soğuk, belki gözlerimi kör eder görünmeyen varlığın

Defalarca öldürdüğüm sen tekrardan yine canlandın

Ve de hayrandım senin kusursuzluğuna

Hayat verirdi gözlerin bu vücuduma

Yorgun ben, uzanırım yine maziye…

Önüme seriliyor kağıt kalem

Yazmaktan usanmayan ellerimle sana sarılır her satır, seni anlatır her şarkım

Bir de duysan keşke…

Bir de duysan keşke…

Ağaçlar yaprak döküp, bulutlar yağmur bırakır

Bu mevsim sen kokar ya sen kokar ya ondan bağırırım

Öldürseydin ya böyle yaşamazdım

Görseydik rüya, beraber olsaydık

Bomen laten bladeren vallen, wolken laten regen vallen

Dit seizoen ruik je of ruik je of ik schreeuw ervan

Als je me zou vermoorden, zou ik niet zo leven

Als we een droom hadden, als we samen waren

Je afwezigheid komt tot leven in het klapperen van de vleugels van de meeuwen...

Ik was bang om het stel stenen in de zee te zien gooien

Wat als we niet meer zo kunnen zijn?

Hoe dan ook, ik liet het aan de tijd over en het bracht je niet

Nu heb ik een witte pagina uit het boek des levens gescheurd, ik zal je erop schrijven

De zonnen zullen bevriezen, de inkt zal opraken

De droom van jou zal in mijn ogen nooit vervagen

Ben je me vergeten?

Ik heb je op de grond gedruppeld in elke traan

Is het in hun handen of zijn andere handen verborgen?

Als je geen huid hebt die ik niet heb aangeraakt, is die dan nu vies?

Het is oké om iemand anders te zijn, ik zal geen wraak nemen door met iemand anders te zijn

Ik zal wachten, ja ik zal wachten tot het einde

Zelfs als je niet komt, zal ik met niemand anders zijn

Bomen laten bladeren vallen, wolken laten regen vallen

Dit seizoen ruik je of ruik je of ik schreeuw ervan

Als je me zou vermoorden, zou ik niet zo leven

Als we een droom hadden, als we samen waren

Hallo vrouw, dit liedje voor jou

Ik wou dat we meeuwen waren, we zouden samen vliegen

Dit strand vertelt me ​​over je afwezigheid

Ben ik het echt dat je "tot ziens" zei?

Schade aan mijn geestelijke gezondheid

Het is het waard om op je te wachten, ik kan niet boos op je zijn

Met jou lachen is mijn grootste droom

Vergeet me niet, blijf en ga

Mijn eenzaamheid is gelukkig in jouw afwezigheid

Zonder jou heeft dit leven geen reden

Probeer alsjeblieft niet te gaan

Misschien zie ik hem niet meer

Jij was de zee, je lachte altijd blauw

Breng je lip naar mijn lippen ik kwam om te slapen

Toen stortte een golf neer, je kuste voor de laatste keer

Ik maakte een hart van zand en goot het in de zee

Bomen laten bladeren vallen, wolken laten regen vallen

Dit seizoen ruik je of ruik je of ik schreeuw ervan

Als je me zou vermoorden, zou ik niet zo leven

Als we een droom hadden, als we samen waren

Een gebroken hart is de hoofdpersoon van mijn leven

Vermoeide pols geeft bloed

Deze duisternis is zo koud zonder jou, misschien zal jouw onzichtbare aanwezigheid mijn ogen verblinden

Jij, die ik zo vaak heb vermoord, kwam weer tot leven

En ik bewonderde ook je perfectie

Jouw ogen zouden leven geven aan dit lichaam van mij

Moe reik ik weer naar het verleden...

Papier en pen voor me gelegd

Met mijn handen die het schrijven niet beu worden, omhelst elke regel je, elk nummer vertelt over jou

Kon je maar horen...

Kon je maar horen...

Bomen laten bladeren vallen, wolken laten regen vallen

Dit seizoen ruik je of ruik je of ik schreeuw ervan

Als je me zou vermoorden, zou ik niet zo leven

Als we een droom hadden, als we samen waren