Bağlaç Gibi - Yeis Sensura, Sehabe

Üşenmeden rüzgarda savrulan saç gibisin!

Sen mahpusta gün, çölde su ya da oruçta beklenen aş gibisin

Her yıl başı üzüldüğüm, alnıma çizik atan yaş gibisin

Ben cümlede tek başına anlamsız bağlaç gibiyim

Uçurumları seviyorum, kanatların canı Cehennem’e

Nietzsche korktuğundan beri beğenmem hep

Toplum ne der, ne düşünür bakmak sızı

Zeki, çevik ve de ahlaksızım

Özgürlük, tek inancım o

Etraf dürüst olmayan hep yalancı doldu

Dur pişmanlık… Hep mi yağcı o?

Geri dönmeyeceğim bir yola ihtiyacım yok

Derdi yok her piyon

Şimdi yok gelmiyor

Ben de yorgun gibiyim anlıyor değil…

Harbi n’oldu demezler, mağlup oldum gene ben

Bırak solsun kelebek

Biliyorsun gene de

Ama unutmak mı daha sık

Bak, insan vefasız

Üzülmek ve dahası, varken vedası

Böyledir velhasıl, lan Allah’ın belası!

Kafka gibi sonradan anılmak mı?

Kalsın!

Sakın deme kahretsin niye bak

Kötü, iyi fark edilsin diye var

Beni zekiler anlar

Ama benim sinir katsayım fazla

Öfkemden güzel gökdelen olur

Yakalarsam susturuca’m ötmeden onu

Beni gördükçe yüzün kin tutar, dizin kir

Savaş değil, barış değil, seviş değil bizimki

Çoğu beni iyi sanar

El sallar hayat…

Yanımdaymış mutluluk, hiç sanmam

Burada insem bari;

Çünkü sevmiyorum, sürüyle insan var

Üşenmeden rüzgarda savrulan saç gibisin!

Sen mahpusta gün, çölde su ya da oruçta beklenen aş gibisin

Her yıl başı üzüldüğüm, alnıma çizik atan yaş gibisin

Ben cümlede tek başına anlamsız bağlaç gibiyim

Vazgeçmek kolay, gitmektir zor olan

Biz yaşamak için bir ömür bekledik

Yaşım 27, kayboluyor renklerim

Genel geçer doğruları reddedip

Bu yüzden değersiz bir cümlenin yüklemiyim

Eskiden isterdim kimseye görünmeyim

Şimdi önündeyim, çıkarttım hayat gömleğini

Ner’desin be ölüm meleği?

Sorun değil günah çıkartmak

Ve samimi değil pişmanlık çakılan bir uçakta

Karanlıkta yüzmek istiyorum sadece

Gözlerimi kapatıp, kanat çırpmak

Sizden değilim demek, umuda meğilim ben hep

Umut denen acaba sadece beynimde mi?

Bunlar saygı duymadığın hislerdir

Oysa bir tek sarılıp uyumak isterdim

Çoğu beni iyi sanar

El sallar hayat…

Yanımdaymış mutluluk, hiç sanmam

Burada insem bari;

Çünkü sevmiyorum, sürüyle insan var

Üşenmeden rüzgarda savrulan saç gibisin!

Sen mahpusta gün, çölde su ya da oruçta beklenen aş gibisin

Her yıl başı üzüldüğüm, alnıma çizik atan yaş gibisin

Ben cümlede tek başına anlamsız bağlaç gibiyim

Je bent als een haar dat door de wind wordt geblazen zonder het koud te hebben!

Je bent als een dag in de gevangenis, water in de woestijn, of voedsel tijdens het vasten.

Je bent als de leeftijd dat ik elk jaar treur, mijn voorhoofd krabben

Ik ben als een betekenisloos voegwoord alleen in een zin

Ik hou van de afgrond, naar de hel met vleugels

Omdat Nietzsche bang was, heb ik altijd een hekel gehad aan

Het doet pijn om te kijken naar wat de samenleving zegt of denkt.

Ik ben slim, behendig en immoreel

Vrijheid, het is mijn enige geloof

Rondom oneerlijk, altijd vol leugenaars

Stop met spijt... Is hij altijd de olieman?

Ik heb geen manier nodig om terug te gaan

Het maakt niet uit, elke pion

Nu komt het niet

Ik ben ook zo moe, hij begrijpt het niet...

Ze zeggen niet wat er mis is, ik ben weer verslagen

laat de vlinder sterven

Weet je wel

Maar vergeet vaker

Kijk, de mens is ontrouw

Verdriet en bovendien, vaarwel terwijl het er is

Zo zit het, kortom, verdomme!

Een bijzaak zoals Kafka?

ga zo door!

Zeg niet verdomme waarom kijken

Het slechte is er, zodat het goede wordt opgemerkt

Intelligente mensen begrijpen mij.

Maar mijn nervositeit is te hoog

Van mijn woede wordt het een prachtige wolkenkrabber

Als ik hem vang, zal ik hem het zwijgen opleggen voordat hij kraait

Als je me ziet, koestert je gezicht een wrok, je knie is vies

Het is geen oorlog, het is geen vrede, het is geen liefde, het is van ons

De meesten denken dat ik goed ben

Het leven schudt de hand...

Geluk ligt naast me, ik denk het niet

Laten we hier uitstappen;

Omdat ik het niet leuk vind, er zijn veel mensen

Je bent als een haar dat door de wind wordt geblazen zonder het koud te hebben!

Je bent als een dag in de gevangenis, water in de woestijn, of voedsel tijdens het vasten.

Je bent als de leeftijd dat ik elk jaar treur, mijn voorhoofd krabben

Ik ben als een betekenisloos voegwoord alleen in een zin

Opgeven is makkelijk, weggaan is moeilijk

We hebben een heel leven gewacht om te leven

Ik ben 27, mijn kleuren vervagen

gemeenschappelijke waarheden afwijzen

Daarom laad ik geen waardeloze zin

Ik wenste dat ik door niemand werd gezien

Nu sta ik voor je, ik deed het shirt van het leven uit

Waar ben je, engel des doods?

Het is oké om te bekennen

En in een vliegtuig dat neerstortte in spijt, niet oprecht

Ik wil gewoon in het donker zwemmen

Sluit mijn ogen en klap met mijn vleugels

Zeggen dat ik niet een van jullie ben, ik ben niet hoopvol

Zit hoop alleen in mijn brein?

Dit zijn gevoelens die je niet respecteert

Ik zou graag alleen willen knuffelen en slapen.

De meesten denken dat ik goed ben

Het leven schudt de hand...

Geluk ligt naast me, ik denk het niet

Laten we hier uitstappen;

Omdat ik het niet leuk vind, er zijn veel mensen

Je bent als een haar dat door de wind wordt geblazen zonder het koud te hebben!

Je bent als een dag in de gevangenis, water in de woestijn, of voedsel tijdens het vasten.

Je bent als de leeftijd dat ik elk jaar treur, mijn voorhoofd krabben

Ik ben als een betekenisloos voegwoord alleen in een zin