Сердце поэта - Владимир Бунчиков

Снежные сибирские

Белые поля…

С детства сердцу близкая

Русская земля.

Ты ли мне не дорог,

Край мой голубой?

На границе часто снится

Дом родной.

В полночи холодные

Чутко спит тайга.

Я в края свободные

Не пущу врага!

Светят за рекою

Строек огоньки.

Там за вьюгой

Помнят друга

Земляки.

Повидаться нужно бы Мне с подругой вновь —

За хорошей дружбою

Прячется любовь.

Я вернусь к невесте

В снежные края,

Верю, знаю,

Что родная

Ждет меня.

Снежные сибирские

Белые поля…

С детства сердцу близкая

Русская земля.

Родина-Отчизна,

Я навеки твой!

На границе часто снится

Дом родной.

Sneeuw Siberische

Witte velden...

Dicht bij mijn hart sinds mijn kindertijd

Russische grond.

Ben je me niet dierbaar?

Is mijn rand blauw?

Op de grens dromen vaak

Inheems huis.

Koude middernacht

De taiga is diep in slaap.

I ben beschikbaar

Ik laat de vijand niet binnen!

Schijn over de rivier

Gebouw lichten.

Daar achter de sneeuwstorm

Onthoud een vriend

landgenoten.

Ik moet mijn vriend weer zien -

Voor een goede vriendschap

Liefde verbergt zich.

Ik zal terugkeren naar de bruid

Naar de besneeuwde landen

ik geloof, ik weet het

Wat is lief

Wachten op mij.

Sneeuw Siberische

Witte velden...

Dicht bij mijn hart sinds mijn kindertijd

Russische grond.

Moederland-Vaderland,

Ik ben voor altijd van jou!

Op de grens dromen vaak

Inheems huis.