L'homme et l'âme - Vianney

Dans le sable, on imprime

Des châteaux en ruine

Comme nos âmes

Comme nos âmes

On s’aime ou l’on s’abîme

Mais nos actes dessinent

Sur nos âmes

Sur nos âmes

Et si l'âme est chère à l’homme

Souvent l’homme chérit la lame

Là où l’homme a mis la lame

L'âme a mis les voiles

Ils s’appelaient Maxime

Jessica, Martine

Pauvres âmes

Pauvres âmes

Est-ce le monde qui plie

Où le vieux qui fatigue?

De nos âmes

De nos âmes

Et si l'âme est chère à l’homme

Souvent l’homme chérit la lame

Là où l’homme a mis la lame

L'âme a mis les voiles

Pourquoi diable?

Pourquoi d'âme?

Pourquoi fanent

L’homme et l'âme, l’homme et l'âme

In het zand printen we

verwoeste kastelen

Zoals onze zielen

Zoals onze zielen

We houden van elkaar of we vallen uit elkaar

Maar onze acties trekken

Op onze zielen

Op onze zielen

En als de ziel de mens dierbaar is

Vaak koestert de man het mes

Waar de man het mes plaatste

De ziel is vertrokken

Ze heetten Max

Jessica, Martin

arme zielen

arme zielen

Is de wereld buigen?

Waar de vermoeide oude man?

Van onze zielen

Van onze zielen

En als de ziel de mens dierbaar is

Vaak koestert de man het mes

Waar de man het mes plaatste

De ziel is vertrokken

Waarom in Godsnaam?

Waarom ziel?

waarom vervagen?

mens en ziel, mens en ziel