Всё забудется - Вельвет

Осторожные шаги тихо прячут подо льдом.

Мягкой поступью зима убаюкала мой дом…

Раскидала жемчуга по бескрайним небесам,

Опустив хрустальный шлейф на продрогшие леса…

Белой россыпью снега упадут, склоняясь ниц.

По прозрачным серебрам легкий взмах ее ресниц…

Заколдуется, поет песни дивной красоты,

И усталая к утру заметет свои следы…

Всё забудется с летними грозами,

И закружится жизнь не спеша…

Нет той девочки с длинными косами,

Лишь тихонечко плачет душа…

Вдруг неслышно проскользнет, как хозяйка в мой мирок.

Молча взглянет мне в глаза и присядет на порог:

«Что, так больно?" — я спрошу, — «Где под сердцем стынет лёд?..»

Улыбнется мне в ответ: «Подожди, всё пройдет!..»

Не встревожит мой сон, не настигнут в толпе.

Мимолетные видения тебе…

И затихнут мечты в беспокойной тоске,

Просто искорки, погасшие в руке…

Всё забудется с летними грозами,

И закружится жизнь не спеша…

Нет той девочки с длинными косами,

Лишь тихонечко плачет душа…

Voorzichtige stappen verstoppen zich stilletjes onder het ijs.

Met een zachte stap wiegde de winter mijn huis ...

Verspreide parels over de grenzeloze luchten,

Een kristallen trein laten vallen op de gekoelde bossen...

Een witte verstrooiing van sneeuw zal vallen, buigend.

Op transparant zilver, een lichte golf van haar wimpers ...

Behekst, zingende liederen van wonderbaarlijke schoonheid,

En de vermoeide zal morgenochtend haar sporen wissen...

Alles zal worden vergeten met zomerse onweersbuien,

En het leven zal langzaam draaien...

Er is geen meisje met lange vlechten,

Alleen de ziel huilt stilletjes...

Plots glijdt het onhoorbaar als een minnares mijn wereldje binnen.

Kijkt me zwijgend in de ogen en gaat op de drempel zitten:

"Wat, doet het zoveel pijn?" - ik zal vragen, - "Waar bevriest het ijs onder het hart? .."

Hij zal naar me glimlachen als antwoord: "Wacht, alles gaat voorbij! .."

Zal mijn slaap niet verstoren, zal niet inhalen in de menigte.

Vluchtige visioenen voor jou...

En dromen zullen verdwijnen in rusteloze angst,

Alleen vonken gedoofd in de hand...

Alles zal worden vergeten met zomerse onweersbuien,

En het leven zal langzaam draaien...

Er is geen meisje met lange vlechten,

Alleen de ziel huilt stilletjes...