Тишина - Вельвет

Капал воск на пальцы белым,

Путались мысли, тянулись часы.

Капал воск, и я смотрела

Как утекают последние сны.

Нитью дождя и каплями тьмы

Растаяла я, и сладкий запах зимы

Стекал по щекам, почти в тишине,

Когда все прошло, он один оставался во мне

Так долго, так тихо,

Так тихо

Припев.

Там,

За белой стеной

Никто не придет,

Там будет темно,

Не хлынут дожди,

Не выпадет снег,

Оставив меня

В моей тишине.

Мне закроют белым плечи,

И покрывалом зеркала.

Тонкий шелк, цветы и речи —

Самые добрые слова.

Только слова, и даже не мне,

А я почти не жива, почти в тишине.

И холодно так, на пальцах роса,

И чувствую только как ночь открывает глаза

Так долго, так тихо,

Так тихо…

Задержать в своих твои ладони,

Лечь уснуть и спать спокойно.

Дождем упасть на крыши,

Ветром выть — и ты услышишь…

Druipende was op witte vingers,

Gedachten waren verward, uren sleepten voort.

Wax droop en ik keek toe

Hoe de laatste dromen stromen.

Een draad van regen en druppels duisternis

Ik smolt, en de zoete geur van de winter

Stroomde over de wangen, bijna in stilte,

Toen alles voorbij was, bleef hij alleen in mij

Zo lang, zo stil

Zo stil

Refrein.

Daar,

Achter de witte muur

Niemand zal komen

Het zal daar donker zijn

Het zal niet regenen

Het zal niet sneeuwen

me verlaten

In mijn stilte.

Mijn schouders zullen bedekt zijn met wit,

En een spiegelkap.

Fijne zijde, bloemen en toespraken -

De vriendelijkste woorden.

Alleen woorden, en zelfs niet tegen mij,

En ik leef bijna niet meer, bijna in stilte.

En het is zo koud, dauw op de vingers,

En ik voel alleen hoe de nacht mijn ogen opent

Zo lang, zo stil

Zo stil…

Houd in je handpalmen,

Ga slapen en slaap rustig.

Regen valt op de daken

Huil met de wind - en je zult horen ...