Мост - Вельвет

За ливнем сильным босиком по траве

Так осторожно дождь стучит в голове.

Мелькают лица, показавшись едва

Почти как раньше.

Снова туда.

Не слышно улиц, только тихо часы.

Пусть догорят скорей, закончатся сны.

Ступени вверх бегут и время назад

Вдоль лестниц старых по ночам наугад.

Припев.

На старый мост идти назад,

Падать вниз, закрыв глаза.

Другие тени догонять.

Идти туда, идти опять.

Знакомым ветром все слова по углам.

Остынет свет, ломая тень пополам.

Снова дождь и снова медленней шаг —

Почти как раньше, только что-то не так.

Achter een stevige stortbui blootsvoets op het gras

Dus voorzichtig klopt de regen op het hoofd.

Gezichten flitsen, verschijnen nauwelijks

Bijna zoals vroeger.

Daar weer.

Je hoort de straten niet, alleen de uren zijn stil.

Laat ze snel opbranden, dromen zullen eindigen.

Stappen lopen op en tijd terug

Langs de oude trap 's nachts willekeurig.

Refrein.

Ga terug naar de oude brug,

Val neer met je ogen dicht.

Andere schaduwen om in te halen.

Ga daarheen, ga nog een keer.

Door de vertrouwde wind staan ​​alle woorden in de hoeken.

Het licht zal afkoelen en de schaduw in tweeën breken.

Weer regen en weer langzamer stappen -

Bijna zoals vroeger, alleen is er iets anders.