Маленький принц - Вельвет

Это весеннее утро застало врасплох

Я в паутине твоих беспокойных шагов

И не могу разорвать эту тонкую нить,

А ты, как и я, никогда не умел уходить

Нет, я уже не боюсь, это точно не страх

Все страхи мои у судьбы в её чутких руках

В них замахнусь с полуслова, срываясь на крик

Да ты не поймёшь, ты ведь сам к судьбе не привык

Теперь даже небо над нами — сама безмятежность

Мне кажется, или ты стал осторожней, чем я?

Ну почему бы и нет, так подари мне хоть каплю надежды

Хоть секунду, хоть миг, хоть мгновение из нового дня

Нет, не смотри на меня, всё понятно без слов

Deze lenteochtend heeft me verrast

Ik ben in het web van je rusteloze stappen

En ik kan deze dunne draad niet breken,

En jij, net als ik, wist nooit hoe te vertrekken

Nee, ik ben niet meer bang, het is zeker geen angst

Al mijn angsten zijn in het lot in zijn gevoelige handen

Ik zal naar ze zwaaien vanuit een half woord, uitbarstend in een schreeuw

Ja, je zult het niet begrijpen, je bent zelf het lot niet gewend

Nu is zelfs de lucht boven ons de sereniteit zelf

Het lijkt mij, of ben je voorzichtiger geworden dan ik?

Nou, waarom niet, dus geef me op zijn minst een druppeltje hoop

Ten minste een seconde, ten minste een moment, ten minste een moment van een nieuwe dag

Nee, kijk niet naar mij, alles is duidelijk zonder woorden