The Emperor In His War Room - Van Der Graaf Generator

I. THE EMPEROR

Standing in the space that holds the silent lace of night

away from you

You think that you can hold the searing, moulten gold between

your fingers …

But it slips through, tearing tendons as it goes,

Exposing the white of a knuckle …

Flesh-and-metal forming letters in the mould.

Cradling you gun, after choosing the ones you think should die-

Lying on the hill … crawling over the windowsill into your

living-room

They stare out, glass-eyed aimless heads,

Bodies torn by vultures.

You are the man whose hands are rank with the smell of death.

Saviour of the Fallen, Protector of the Weak,

Friend of the Tall Ones, Keeper of the Peace …

Ah, but it is the only way you know …

Looking out to sea, a flattened plane of weeds which bear no living

You crush life in your fist as your heart is kissed by the lips

of death

Ghosts betray you, ghosts betray you, in the night they steal your eye

From it’s socket …

And the ball hangs fallen on your cheek.

Complaining tongues are stilled;

a thousand mouths are filled

with rusting metal.

Your face a shade of green;

somehow you try to speak through all the

garbage in your mouth

But it won’t come out, and you cannot frame the words

As your stepson

Throws your fame into the flames and you are burned.

Saviour of the Fallen, Protector of the Weak,

Friend of the Tall Ones, Keeper of the Peace.

Ah, but it is the only way you know …

Ii.

THE ROOM

Live by sword and you shall die so,

All your power shall come to nought,

Every life you take is part of your own,

Death, not power, is what you’ve bought.

Cringing in your room as the outriders of doom step

on your threshold;

Begging for your life as the impartial knife sinks in your

screaming flesh …

Without malice, merely taking murder’s toll,

You must pay the price of hate, and that price is your soul …

Live in peace or die forever in your war-room.

I. DE KEIZER

Staande in de ruimte die de stille kant van de nacht vasthoudt

weg van jou

Je denkt dat je het verschroeiende, gesmolten goud ertussen kunt houden?

je vingers...

Maar het glipt er doorheen, terwijl het de pezen scheurt,

Het wit van een knokkel blootleggen ...

Vormende letters van vlees en metaal in de mal.

Je wapen wiegen, nadat je degenen hebt gekozen waarvan je denkt dat ze moeten sterven...

Liggend op de heuvel … kruipend over de vensterbank in je

huiskamer

Ze staren naar buiten, doelloze hoofden met glazen ogen,

Lichamen verscheurd door gieren.

Jij bent de man wiens handen zijn met de geur van de dood.

Redder van de gevallenen, beschermer van de zwakken,

Vriend van de Lange, Hoeder van de Vrede...

Ah, maar het is de enige manier waarop je weet...

Uitkijkend op zee, een plat vlak van onkruid dat geen leven meer draagt

Je verplettert het leven met je vuist terwijl je hart wordt gekust door de lippen

van de dood

Geesten verraden je, geesten verraden je, in de nacht stelen ze je oog

Uit zijn stopcontact...

En de bal hangt gevallen op je wang.

Klagende tongen worden verstomd;

duizend monden zijn gevuld

met roestend metaal.

Je gezicht een tint groen;

op de een of andere manier probeer je door alle

afval in je mond

Maar het komt er niet uit en je kunt de woorden niet inlijsten

Als je stiefzoon

Gooit je roem in de vlammen en je bent verbrand.

Redder van de gevallenen, beschermer van de zwakken,

Vriend van de Lange, Hoeder van de Vrede.

Ah, maar het is de enige manier waarop je weet...

ik.

DE KAMER

Leef met het zwaard en je zult zo sterven,

Al je kracht zal teniet worden gedaan,

Elk leven dat je neemt, maakt deel uit van dat van jezelf,

Dood, niet macht, is wat je hebt gekocht.

Ineenkrimpen in je kamer als de buitenstaanders van doomstep

op je drempel;

Smeken om je leven terwijl het onpartijdige mes in je zak zakt

schreeuwend vlees...

Zonder boosaardigheid, slechts de tol van de moord eisend,

Je moet de prijs van haat betalen, en die prijs is je ziel...

Leef in vrede of sterf voor altijd in je oorlogskamer.