Pioneers Over C - Van Der Graaf Generator

We left the earth in 1983, fingers groping for the galaxies,

reddened eyes stared up into the void, 1000 stars to be exploited

Somebody help me I’m falling, somebody help me, I’m falling down

Into sky, into earth, into sky, into earth …

It is so dark around, no life, no hope, no sound

no chance of seeing home again …

The universe is on fire, exploding without flame.

We are the lost ones;

we are the pioneers;

we are the lost ones

We are the ones they are going to build a statue for

ten centuries ago or were going to fifteen forward …

One Last brief whisper in our loved ones’ears

to reassure them and to pierce the fear

standing at controls then still unknown we told the world we were

about to go Somebody help me I’m missing, somebody help me I’m missing now

touch with my mind, I have no frame,

touch with my mind, I have no frame …

Well now where is the time and who the hell am I,

here floating in an aimless way?

No-one knows where we are, they can’t feel us precisely.

There is no fear here.

How can such a thing exist in a place where living and knowing

and being have never been heard of?

Doomed to vanish in the flickering light,

disappearing to a darker night,

doomed to vanish in a living death, living anti-matter, anti-breath

Somebody help me I’m losing, somebody help me, I’m losing now

people around, there’s no-one to touch,

no people around, no-one to touch.

I am now quite alone, part of a vacant time-zone,

here floating in the void,

only dimly aware of existence, a dimly existing awareness,

I am the lost one, I am the one you fear, I am the lost one,

I am the one who went up into space, or stayed where I was,

or didn’t exist in the first place …

We verlieten de aarde in 1983, vingers tastend naar de sterrenstelsels,

rode ogen staarden omhoog in de leegte, 1000 sterren om uit te buiten

Iemand help me ik val, iemand help me, ik val naar beneden

In de lucht, in de aarde, in de lucht, in de aarde...

Het is zo donker rond, geen leven, geen hoop, geen geluid

geen kans om thuis weer te zien...

Het universum staat in brand en explodeert zonder vlammen.

Wij zijn de verlorenen;

wij zijn de pioniers;

wij zijn de verlorenen

Wij zijn degenen voor wie ze een standbeeld gaan bouwen

tien eeuwen geleden of zouden vijftien jaar vooruit gaan ...

Een laatste korte fluistering in de oren van onze dierbaren

om ze gerust te stellen en de angst te doorbreken

aan het stuur staan, toen nog onbekend, we vertelden de wereld dat we waren

staat op het punt te gaan iemand help me ik mis iemand, help me ik mis nu

raak met mijn geest, ik heb geen frame,

raak met mijn geest, ik heb geen frame ...

Welnu, waar is de tijd en wie ben ik in godsnaam,

hier op een doelloze manier zweven?

Niemand weet waar we zijn, ze kunnen ons niet precies voelen.

Er is hier geen angst.

Hoe kan zoiets bestaan ​​op een plek waar leven en weten?

en zijn nog nooit van gehoord?

Gedoemd om te verdwijnen in het flikkerende licht,

verdwijnen naar een donkerdere nacht,

gedoemd te verdwijnen in een levende dood, levende anti-materie, anti-adem

Iemand help me ik verlies, iemand help me, ik verlies nu

mensen in de buurt, er is niemand om aan te raken,

geen mensen in de buurt, niemand om aan te raken.

Ik ben nu helemaal alleen, onderdeel van een lege tijdzone,

hier zwevend in de leegte,

slechts vaag bewust van het bestaan, een vaag bestaand bewustzijn,

Ik ben de verlorene, ik ben degene die je vreest, ik ben de verlorene,

Ik ben degene die de ruimte in ging, of bleef waar ik was,

of bestond niet in de eerste plaats ...