My Room (Waiting For Wonderland) - Van Der Graaf Generator

Searching for diamonds in the sulphur mine,

leaning on props that are rotten,

hoping for anything, looking for a sign

that I am not forgotten;

lost in a labyrinth of future mystery,

tracing my steps, all mistaken,

trusting to everything, praying it can be that I am not forsaken,

I wait by the door,

wondering when you will come and keep me warm.

I pray for the end of the night,

hoping the light will still the storm

which presently entraps me:

helpless sea-monster stranded on the shore,

marooned in an ecstasy of waiting,

I yearn, although knowing that I shall dive no more

in the tide already racing.

My lungs burst to cry:

«Finally how could you leave me here to die?»

I freeze in the chill of this place

with no friendly face to smile goodbye…

how could you let it happen?

How could you let it happen?

Dreams, hopes and promises, fragments out of time,

all of these things have been spoken.

Still you don t understand how it feels when I m waiting for them to be broken.

Op zoek naar diamanten in de zwavelmijn,

leunend op rekwisieten die verrot zijn,

hopend op iets, op zoek naar een teken

dat ik niet vergeten ben;

verloren in een labyrint van toekomstig mysterie,

mijn stappen volgen, allemaal verkeerd,

vertrouwend op alles, biddend dat het kan zijn dat ik niet in de steek gelaten word,

Ik wacht bij de deur,

benieuwd wanneer je me komt warm houden.

Ik bid voor het einde van de nacht,

hopend dat het licht de storm zal stillen

die me momenteel in de val laat lopen:

hulpeloos zeemonster gestrand op de kust,

gestrand in een extase van wachten,

Ik verlang, hoewel ik weet dat ik niet meer zal duiken

in het tij dat al aan het racen is.

Mijn longen barsten van huilen:

"Ten slotte, hoe kon je me hier achterlaten om te sterven?"

Ik bevries in de kou van deze plek

zonder vriendelijk gezicht om vaarwel te lachen...

hoe kon je het laten gebeuren?

Hoe kon je het laten gebeuren?

Dromen, hoop en beloften, fragmenten uit de tijd,

al deze dingen zijn gesproken.

Toch begrijp je niet hoe het voelt als ik wacht tot ze kapot zijn.