A Plague Of Lighthouse Keepers - Van Der Graaf Generator

i.

Eyewitness

Still waiting for my saviour,

storms tear me limb from limb;

my fingers feel like seaweed…

I’m so far out I’m too far in.

I am a lonely man… my solitude is true

my eyes have borne stark witness

and now my knights are numbered too.

I’ve

seen the smiles on dead hands--

the stars shine, but they’re not for me.

I prophesy disaster and then I count the cost…

I shine but, shining, dying,

I know that I am almost lost.

On the table lies blank paper/my tower is built on stone/

I only have blunt scissors/I only have the bluntest home…

I’ve been the witness, and the seal of death

lingers in the molten wax that is my head.

When you see the skeletons of sailing-ship spars sinking low

You’ll begin to wonder if the points of all the ancient myths

are solemnly directed straight at you…

ii.

Pictures/Lighthouse

(Eddies/rocks/ships/collision/remorse.)

iii.

Eyewitness

No time now for contrition:

the time for that’s long past.

The walls are thin as tissue

and if I talk I’ll crack the glass.

So I only think on how it might have been,

locked in silent monologue, in silent scream

Anyway, I’m much too tired to speak

and, as the waves crash on the bleak

stones of the tower, I start to freak…

…and find that I am overcome…

iv.

S.H.M.

'Unreal, unreal!'ghost helmsmen scream

and fall in through the sky,

not breaking through my seagull shrieks…

no breaks until I die:

the spectres scratch on window-slits--

hollowed faces, mindless grins

only intent on destroying what they’ve lost.

I craw the wall till steepness ends in the vertical fall;

my pail has sailed into the sea: no joking hopes at dawn.

White bone shine in the iron-jaw mask

lost mastheads pierce the freezing dark

and parallel my isolated tower…

no paraffin for the

flame

no harbour left to gain

v. The Presence of the Night/Kosmos Tours

'Alone, alone,'the ghosts all call,

pinpoint me in the light.

The only life I feel at all

is the presence of the night.

Would you cry if I died?

Would you cry if I died?

Would you catch the final words of mine?

Would you catch my words?

I know that there’s no time

I know that there’s no rhyme…

false signs find me I don’t want to hate,

I just want to grow;

why can’t I let me live and be free?.. but I die very slowly alone.

I know no more ways,

I am so afraid,

myself won’t let me just be myself and so I am completely alone…

The maelstrom of my memory

is a vampire and it feeds on me now, staggering madly, over the brink I fall.

vi.

(Custard's) Last Stand

Lighthouses might house the key

but can I reach the door?

I want to walk on the sea

so that I may better find ashore…

but how can I ever keep my feet dry?

I scan the horizon

I must keep my eyes on all parts of me.

Looking back on the years

it seems that I have lost

the way:

Like a dog in the night, I have run to a manger

…now I am the stranger I stay in.

All of the grief I have seen

leaves me chasing solitary peace;

but I hold experience in my head…

I’m too close to the light

I don’t think I see right, for I blind me…

vii.

The Clot Thickens

WHERE is the God that guides my hand?

HOW can the hands of others reach me?

WHEN will I find what I grope for?

WHO is going to teach me?

I am me/me are we/we can’t see

any way out of here.

Crashing sea/atrophied history:

Chance has lost my Guinevere…

I don’t want to be one wave in the water

But sea will drag me deep

One more haggard DROWNED MAN…

I can see the Lemmings coming, but I know I’m just a man;

Do I join or do I founder?

Which can is the best I may?

viii.

Land’s End (Sineline)/We Go Now

Oceans drifting sideways, I am pulled into the spell;

I feel you around me… I know you well.

Stars slice horizons where the lines stand much too stark;

I feel I am drowning… hands stretch in the dark.

Camps of panoply and majesty, what is Freedom of Choice?

Where do I stand in the pageantry… whose is my voice?

It doesn’t feel so very bad now: I think the end is the start.

Begin to feel very glad now:

ALL THINGS ARE A PART

ALL THINGS ARE APART

ALL THINGS ARE A PART.

i.

Ooggetuige

Ik wacht nog steeds op mijn redder,

stormen scheuren me van ledemaat;

mijn vingers voelen aan als zeewier...

Ik ben zo ver weg dat ik te ver naar binnen ben.

Ik ben een eenzame man... mijn eenzaamheid is waar

mijn ogen hebben een sterk getuigenis gegeven

en nu zijn mijn ridders ook geteld.

ik heb

de glimlach op dode handen gezien--

de sterren schijnen, maar ze zijn niet voor mij.

Ik profeteer rampspoed en dan tel ik de kosten...

Ik schijn maar, schijnend, stervend,

Ik weet dat ik bijna verdwaald ben.

Op de tafel ligt blanco papier/mijn toren is op steen gebouwd/

Ik heb alleen een stompe schaar/ik heb alleen het botste huis...

Ik ben de getuige en het zegel van de dood geweest

blijft hangen in de gesmolten was die mijn hoofd is.

Als je de skeletten van rondhouten zeilschepen laag ziet zinken

Je zult je afvragen of de punten van alle oude mythen

zijn plechtig rechtstreeks op u gericht ...

ii.

Foto's/Vuurtoren

(Eddies/rotsen/schepen/botsing/wroeging.)

iii.

Ooggetuige

Nu geen tijd voor berouw:

de tijd daarvoor is allang voorbij.

De muren zijn dun als weefsel

en als ik praat, breek ik het glas.

Dus ik denk alleen aan hoe het had kunnen zijn,

opgesloten in stille monoloog, in stille schreeuw

Hoe dan ook, ik ben veel te moe om te spreken

en, terwijl de golven op de gure beuken,

stenen van de toren, ik begin te freaken ...

...en merk dat ik overwonnen ben...

iv.

SHM

'Onwerkelijk, onwerkelijk!' spookstuurlieden schreeuwen

en vallen door de lucht,

niet door mijn zeemeeuwkreten heen breken...

geen pauzes tot ik sterf:

de spoken krassen op raamspleten--

uitgeholde gezichten, hersenloze grijns

alleen bedoeld om te vernietigen wat ze hebben verloren.

Ik kruip over de muur tot de steilheid eindigt in de verticale val;

mijn emmer is de zee in gevaren: geen grappende hoop bij het ochtendgloren.

Witte botglans in het ijzeren kaakmasker

verloren mastkoppen doorboren het ijskoude donker

en parallel aan mijn geïsoleerde toren...

geen paraffine voor de

vlam

geen haven meer te winnen

v. De aanwezigheid van de nacht/Kosmos-rondleidingen

'Alleen, alleen,' roepen de geesten allemaal,

lokaliseer me in het licht.

Het enige leven dat ik helemaal voel

is de aanwezigheid van de nacht.

Zou je huilen als ik dood zou gaan?

Zou je huilen als ik dood zou gaan?

Zou je de laatste woorden van mij willen opvangen?

Zou je mijn woorden willen opvangen?

Ik weet dat er geen tijd is

Ik weet dat er geen rijm is...

valse tekens vinden me, ik wil niet haten,

Ik wil gewoon groeien;

waarom kan ik me niet laten leven en vrij zijn?... maar ik sterf heel langzaam alleen.

Ik ken geen manieren meer,

Ik ben zo bang,

mezelf laat me niet gewoon mezelf zijn en dus ben ik helemaal alleen...

De maalstroom van mijn geheugen

is een vampier en hij voedt zich nu met mij, waanzinnig wankelend, over de rand die ik val.

vi.

(Custard's) Last Stand

Vuurtorens kunnen de sleutel bevatten

maar kan ik de deur bereiken?

Ik wil over de zee lopen

zodat ik beter aan wal kan vinden...

maar hoe kan ik ooit mijn voeten droog houden?

Ik scan de horizon

Ik moet alle delen van mij in de gaten houden.

Terugkijkend op de jaren

het lijkt erop dat ik heb verloren

de weg:

Als een hond in de nacht ben ik naar een kribbe gerend

...nu ben ik de vreemdeling waarin ik verblijf.

Al het verdriet dat ik heb gezien

laat me eenzame vrede najagen;

maar ik heb ervaring in mijn hoofd...

Ik sta te dicht bij het licht

Ik denk niet dat ik het goed zie, want ik verblind me...

vii.

Het stolsel wordt dikker

WAAR is de God die mijn hand leidt?

HOE kunnen de handen van anderen mij bereiken?

WANNEER vind ik wat ik zoek?

WIE gaat het me leren?

ik ben ik/ik zijn wij/wij kunnen niet zien

enige manier om hier weg te komen.

Verpletterende zee / geatrofieerde geschiedenis:

Chance is mijn Guinevere kwijt...

Ik wil niet één golf in het water zijn

Maar de zee zal me diep slepen

Nog een verwilderde VERDRONKEN MAN...

Ik zie de lemmingen aankomen, maar ik weet dat ik maar een man ben;

Word ik lid of ben ik oprichter?

Welk blikje is het beste wat ik kan?

viii.

Land's End (Sineline)/We Go Now

Oceanen die zijwaarts drijven, ik word in de ban getrokken;

Ik voel je om me heen... Ik ken je goed.

Sterren snijden horizonten waar de lijnen veel te sterk staan;

Ik voel dat ik verdrink... handen strekken zich uit in het donker.

Kampen van panoply en majesteit, wat is vrijheid van keuze?

Waar sta ik in de praal... wiens stem is mijn stem?

Het voelt nu niet zo erg: ik denk dat het einde het begin is.

Begin je nu erg blij te voelen:

ALLE DINGEN ZIJN EEN DEEL

ALLE DINGEN ZIJN APART

ALLE DINGEN ZIJN EEN DEEL.