Still Life - Van Der Graaf Generator

Citadel reverberates to a thousand voices, now dumb:

What have we become?

What have we chosen to be?

Now, all history is reduced to the syllables of our name —

Nothing can ever be the same now the Immortals are here

At the time, it seemed a reasonable course

To harness all the force of life without the threat of death

But soon we found

That boredom and inertia are not negative

But all the law we know

And dead are Will and words like survival

Arrival at immunity from all age, all fear and all end…

Why do I pretend?

Our essence is distilled

And all familiar taste is now drained

And though purity is maintained it leaves us sterile

Living through the millions of years

A laugh as close as any tear…

Living, if you claim that all that entails is

Breathing, eating, defecating, screwing, drinking

Spewing, sleeping, sinking ever down and down

And ultimately passing away time

Which no longer has any meaning

Take away the threat of death

And all you’re left with is a round of make-believe;

Marshal every sullen breath

And though you’re ultimately bored by endless ecstasy

That’s still the ring by which you hope to be engaged

To marry the girl who will give you forever —

That’s crazy, and plainly

It simply is not enough

What is the dullest and bluntest of pains

Such that my eyes never close without feeling it there?

What abject despair demands an end to all things of infinity?

If we have gained, how do we now meet the cost?

What have we bargained, and what have we lost?

What have we relinquished, never even knowing it was there?

What chance now of holding fast the line

Defying death and time

When everything we had is gone?

Everything we laboured for and favoured more

Than earthly things reveals the hollow ring

Of false hope and of false deliverance

But now the nuptial bed is made

The dowry has been paid;

The toothless, haggard features of Eternity

Now welcome me between the sheets

To couple with her withered body — my wife

Hers forever

Hers forever

Hers forever

In still life

Citadel galmt tot duizend stemmen, nu dom:

Wat zijn we geworden?

Wat hebben we gekozen om te zijn?

Nu is de hele geschiedenis teruggebracht tot de lettergrepen van onze naam -

Niets kan ooit hetzelfde zijn nu de onsterfelijken hier zijn

Destijds leek het een redelijke koers

Om alle kracht van het leven te benutten zonder de dreiging van de dood

Maar al snel vonden we

Dat verveling en traagheid niet negatief zijn

Maar alle wetten die we kennen

En dood zijn Wil en woorden als overleven

Aankomst bij immuniteit van alle leeftijden, alle angst en alles eindigt...

Waarom doe ik alsof?

Onze essentie is gedistilleerd

En alle bekende smaak is nu weggelekt

En hoewel de zuiverheid behouden blijft, blijven we steriel

Leven door de miljoenen jaren

Een lach zo dichtbij als een traan...

Leven, als je beweert dat het alleen maar is:

Ademen, eten, poepen, neuken, drinken

Spuwen, slapen, zinken steeds naar beneden en naar beneden

En uiteindelijk verstrijkt de tijd

Wat geen betekenis meer heeft

Neem de dreiging van de dood weg

En alles wat je overhoudt is een rondje fictie;

Marshall elke norse ademhaling

En hoewel je je uiteindelijk verveelt door eindeloze extase

Dat is nog steeds de ring waarmee je hoopt te worden verloofd

Om te trouwen met het meisje dat je voor altijd zal geven...

Dat is gek, en duidelijk

Het is gewoon niet genoeg

Wat is de saaiste en botste pijn?

Zodat mijn ogen nooit sluiten zonder het daar te voelen?

Welke bittere wanhoop eist een einde aan alle dingen van het oneindige?

Als we hebben gewonnen, hoe gaan we dan nu de kosten dekken?

Wat hebben we onderhandeld en wat hebben we verloren?

Wat hebben we opgegeven, zonder zelfs maar te weten dat het er was?

Welke kans is er nu om de lijn vast te houden?

Dood en tijd trotseren

Wanneer alles wat we hadden weg is?

Alles waar we voor hebben gewerkt en meer de voorkeur aan gaven

Dan onthult aardse dingen de holle ring

Van valse hoop en van valse bevrijding

Maar nu is het huwelijksbed opgemaakt

De bruidsschat is betaald;

De tandeloze, verwilderde kenmerken van Eternity

Verwelkom me nu tussen de lakens

Om te koppelen met haar verschrompelde lichaam - mijn vrouw

Haar voor altijd

Haar voor altijd

Haar voor altijd

In stilleven