La Rossa - Van Der Graaf Generator

Lacking sleep and food and vision

Here I am again, encamped upon you

Floor, craving sanctuary and

Nourishment, encouragement and

Sanctity and more.

The streets seemed very crowded,

I put on my bravest guide —

I know you know that I am acting,

I can see it in your eyes.

In the harsh light of freedom I know

That I cannot deny that I have wasted

Time, have frittered it away in idle boasts

Of my freedom and idelity, when simpler

Words would have profited the most…

… it isn’t enough in the end, when I’m

Looking for hope.

Through the organ-monkey screams as the

Pipes begin to spit

Still he’ll go through the dance routines

Just as long as he thinks they’ll fit,

Just as long as he knows that it’s dance,

Smile — or quit.

Like a monkey I dance to a strange tune

When all of those years I’ve longed to lie

With you but have bogged myself down in The web of talk, quack philosophy

And sophistry —

At physically I’ve always baulked, like the

Man in the chair who believes it’s beyond

Him to walk.

I’ve been hiding behind words,

Fearing a deeper flame exists,

Gebrek aan slaap en voedsel en visie

Hier ben ik weer, gelegerd op jou

Verdieping, verlangen naar heiligdom en?

Voeding, aanmoediging en

Heiligheid en meer.

De straten leken erg druk,

Ik trek mijn moedigste gids aan —

Ik weet dat je weet dat ik acteer,

Ik kan het zien in je ogen.

In het harde licht van vrijheid weet ik het

Dat ik niet kan ontkennen dat ik heb verspild

Tijd, heb het verspild in nutteloze opschepperij

Van mijn vrijheid en ijdelheid, als het eenvoudiger is

Woorden zouden het meest hebben geprofiteerd...

… het is uiteindelijk niet genoeg, als ik ben

Op zoek naar hoop.

Door het orgel-aap geschreeuw als de

Pijpen beginnen te spuwen

Toch gaat hij door de dansroutines

Zolang hij denkt dat ze passen,

Zolang hij weet dat het dans is,

Glimlach of stop ermee.

Als een aap dans ik op een vreemd deuntje

Toen ik al die jaren ernaar verlangde te liegen

Met jou, maar ik ben vastgelopen in The web of talk, kwakzalverfilosofie

En drogredenen —

Op fysiek heb ik altijd gehuild, zoals de

Man in de stoel die gelooft dat het voorbij is

Hem te lopen.

Ik heb me verstopt achter woorden,

Uit angst voor een diepere vlam,