Однажды мир прогнётся под нас - Валерий Сюткин

Вот море молодых колышат супербасы,

Мне триста лет, я выполз из тьмы,

Они торчат под рэйв чем-то пудрят носы,

Они не такие как мы.

И я не горю желаньем лезть в чужой монастырь,

Я видел эту жизнь без прикрас.

Припев:

Не стоит прогибаться под изменчивый мир,

Пусть лучше он прогнется под нас.

Однажды он прогнется под нас.

Один мой друг, он стоил двух, он ждать не привык,

И каждый день — последний из дней.

Он пробовал на прочность этот мир каждый миг —

Мир оказался прочней.

Ну что же, спи спокойно, позабытый кумир,

Ты брал свои вершины не раз.

Не стоит прогибаться под изменчивый мир,

Пусть лучше он прогнется под нас,

Однажды он прогнется под нас.

Другой держался русла и теченье ловил

Подальше от крутых берегов.

Он был как все, и плыл как все, и вот он приплыл —

Ни дома, ни друзей, ни врагов.

И жизнь его похожа на фруктовый кефир,

Видал я и такое не раз.

Не стоит прогибаться под изменчивый мир,

Пусть лучше он прогнется под нас,

Однажды он прогнется под нас.

Пусть старая джинса давно затерта до дыр,

Пускай хрипит раздолбанный бас.

Не стоит прогибаться под изменчивый мир,

Пусть лучше он прогнется под нас,

Однажды мир прогнется под нас.

Однажды он прогнется под нас.

Однажды он прогнется под нас.

Hier zwaait een zee van jonge superbas,

Ik ben driehonderd jaar oud, ik kroop uit de duisternis,

Ze steken uit onder de rave, poederen hun neus met iets,

Ze zijn niet zoals wij.

En ik sta niet te popelen om in het klooster van iemand anders te klimmen,

Ik zag dit leven zonder verfraaiing.

Refrein:

Buig niet onder de veranderende wereld,

Laat het maar beter onder ons buigen.

Op een dag zal het onder ons buigen.

Een van mijn vrienden, hij kostte twee, hij is niet gewend om te wachten,

En elke dag is de laatste der dagen.

Hij testte de kracht van deze wereld elk moment -

De wereld is sterker geworden.

Nou, slaap lekker, vergeten idool,

Je hebt je pieken meer dan eens genomen.

Buig niet onder de veranderende wereld,

Laat het maar beter onder ons buigen,

Op een dag zal het onder ons buigen.

De andere bleef op het kanaal en ving de stroming op

Weg van de steile oevers.

Hij was zoals iedereen, en zwom zoals iedereen, en nu zwom hij...

Geen huis, geen vrienden, geen vijanden.

En zijn leven is als fruitkefir,

Ik heb dit meer dan eens gezien.

Buig niet onder de veranderende wereld,

Laat het maar beter onder ons buigen,

Op een dag zal het onder ons buigen.

Laat de oude spijkerbroek lang geleden tot gaten worden gedragen,

Laat de afgebroken bas piepen.

Buig niet onder de veranderende wereld,

Laat het maar beter onder ons buigen,

Op een dag zal de wereld onder ons buigen.

Op een dag zal het onder ons buigen.

Op een dag zal het onder ons buigen.