Нарисованный песок - Валерий Сюткин

Снег растаял.

Запахи весны.

Запели птицы

Ты пришла в мой мир, как дар проказницы судьбы

У друзей моих немой вопрос на лицах

Сдался в плен впервые, без какой-то там борьбы

Не по дороге, не по дороге твой одинокий дом,

Но невозможных нет чудес

Что-то случилось, ты появилась, словно весенний гром

Грянувший с грозных седых небес

Ты картины мне свои подаришь, как всегда

Скрыв собою время всех тревог

Счастье вспоминая, я бросаю иногда

Взгляд на нарисованный песок

Взгляд на нарисованный песок

Взгляд на нарисованный песок

Взгляд на нарисованный песок

Взгляд на нарисованный песок

Но тебя всё время тянет вдаль куда-то

К неизведанным далёким берегам

С кем-нибудь другим встречаешь ты закаты

Как всегда не доверяя ласковым словам

Неугомонный берег солёный шлёт от тебя привет

Годы разлуки как платье с себя сорви

Ветер ненастный дует напрасно, он не прогонит, нет

Он не развеет в сердце моём любви

Ты картины мне свои подаришь, как всегда

Скрыв собою время всех тревог

Счастье вспоминая, я бросаю иногда

Взгляд на нарисованный песок

Взгляд на нарисованный песок

Взгляд на нарисованный песок

Взгляд на нарисованный песок

De sneeuw is gesmolten.

Het ruikt naar de lente.

De vogels zongen

Je kwam naar mijn wereld als een geschenk van het slechte lot

Mijn vrienden hebben een stomme vraag op hun gezicht

Voor het eerst overgegeven, zonder enige strijd

Niet op de weg, niet op de weg je eenzame huis,

Maar er zijn geen onmogelijke wonderen

Er is iets gebeurd, je leek op lentedonder

Gehaast uit de formidabele grijze luchten

Je zult me ​​je schilderijen geven, zoals altijd

De tijd van alle zorgen verbergen

Geluk herinnerend, stop ik soms

Een blik op het geverfde zand

Een blik op het geverfde zand

Een blik op het geverfde zand

Een blik op het geverfde zand

Een blik op het geverfde zand

Maar je wordt altijd ergens in de verte getrokken

Naar onbekende verre kusten

Met iemand anders ontmoet je zonsondergangen

Zoals altijd, geen aanhankelijke woorden vertrouwen

De rusteloze zoute kust stuurt de groeten van jou

Jaren van scheiding als een jurk van jezelf

De stormachtige wind waait tevergeefs, hij zal niet wegrijden, nee

Hij zal de liefde in mijn hart niet verdrijven

Je zult me ​​je schilderijen geven, zoals altijd

De tijd van alle zorgen verbergen

Geluk herinnerend, stop ik soms

Een blik op het geverfde zand

Een blik op het geverfde zand

Een blik op het geverfde zand

Een blik op het geverfde zand