Terk-i Diyar - Sagopa Kajmer

Bir yaprağı daha elimde kalan takvimi, içinde bulunduğum mevsimi ve

Bir gün daha geride kalan ömrümü irdeledim kendimi iğneledim

Kendi hâlime hıçkırarak güldüm ve sonra gülmekten öldüm

Beni taşımalı biri, hadi beni sedyeye koy

Ya ölürsem üzülürsün toy

İşte kalktım ayaktayım (yeah)

Ama dallar gibi sallanırım, şarap gibi yıllanırım

Anlar bu garibi yine kendi gibi garibin biri (yo)

Konuşmaz dilsizdir ifadem

Bekledikçe anlamına varırım Yunus’un

Ve aheste alırım dem

Olduğum gibiyim hem, göründüğüm gibiyim hem

Beni seher vakti bekler rahlem

Feyzlendikçe olalım hem dem

Şekillensin kalp atışıma göre bestem

Sesim üzgün pesten, söyledikçe geçerim kendimden hepten

Anlatsam anlar mısın Rap’ten?

R-a-p!

Terk-i diyâr eylesem olmaz

Kalsam her şey sabrımı zorlar

Ne yapacağımı bilemedim

Hadi diyelim her şeyden caysam

Varlık benden caymaz haspam

Ne yapmalıyım bilemedim

Terk-i diyâr eylesem olmaz

Kalsam her şey sabrımı zorlar

Ne yapacağımı bilemedim

Hadi diyelim her şeyden caysam

Varlık benden caymaz haspam

Ne yapmalıyım bilemedim

Hızla gelip karanlığımda kırılırverdi ilk ışık

Birer birer dökülüverdi yere saçlarım kırık

Bir sır olsam akşama beni Dünya duyardı

Bir define bulsam bana içinden borç çıkardı

Bir günlüğüne ay olsam ben yamulurdum

Güneş olsam güneş tutulurdu

Sevdim ve sevildim, bazen de itildim

Uğraştım ve didindim, ta buralara geldim

Sonunda gördüm ceset gibi yatıyor günlerim

Sürüp gider bu hayatım

Yalama bir evrende koştururum bir Safa’ya, bir Merve’ye

Sonunda bir kurşun yankılanır içimde

Dalgalanır ürpertim, yerinden oynar Dünya bir santim

Gül üzülürse ağla, gülün hüznüne sevinenin alnını karışla

Gül gülerse sen yine ağla, gülün aşkına kapılıp yavaşla

Terk-i diyâr eylesem olmaz

Kalsam her şey sabrımı zorlar

Ne yapacağımı bilemedim

Hadi diyelim her şeyden caysam

Varlık benden caymaz haspam

Ne yapmalıyım bilemedim

(Kasva)

Terk-i diyâr eylesem olmaz

Kalsam her şey sabrımı zorlar

Ne yapacağımı bilemedim

Hadi diyelim her şeyden caysam

Varlık benden caymaz haspam

Ne yapmalıyım bilemedim

De kalender met nog een blaadje in mijn hand, het seizoen waarin ik zit en

Nog een dag, ik onderzocht mijn resterende leven, ik speldde mezelf

Ik snikte bij mezelf en stierf toen van het lachen

Iemand om me te dragen, laten we me op een brancard leggen

Wat als ik sterf, zul je verdrietig zijn schat?

Hier ben ik (ja)

Maar ik zwaai als takken, ik word oud als wijn

Hij begrijpt deze vreemde zoals hijzelf (yo)

Mijn uitdrukking is stom

Terwijl ik wacht, realiseer ik me de betekenis van Yunus

En als ik zeg dat ik het aanneem

Ik ben zoals ik ben, ik ben zoals ik lijk

Mijn rahlem wacht op mij bij dageraad

Laten we meer verlicht zijn

Laat mijn compositie gevormd worden volgens mijn hartslag

Mijn stem is verdrietig, terwijl ik het zeg, ik val flauw van mezelf

Als ik het je vertel, zou je Rap dan begrijpen?

Tik!

Ik kan het land niet verlaten

Als ik blijf, zal alles mijn geduld op de proef stellen

Ik wist niet wat ik moest doen

Laten we zeggen dat ik alles opgeef

Het bestaan ​​kan me niet stoppen, mijn haspa

Ik wist niet wat ik moest doen

Ik kan het land niet verlaten

Als ik blijf, zal alles mijn geduld op de proef stellen

Ik wist niet wat ik moest doen

Laten we zeggen dat ik alles opgeef

Het bestaan ​​kan me niet stoppen, mijn haspa

Ik wist niet wat ik moest doen

Het eerste licht zou snel komen en breken in mijn duisternis

Een voor een viel mijn haar op de grond, gebroken

Als ik een geheim was, zou de wereld me 's avonds horen

Als ik een schat vond, zou hij me ervan lenen.

Als ik een dag de maan was, zou ik scheef zijn

Als ik de zon was, zou de zon verduisterd zijn

Ik hield van en ik werd geliefd, en soms werd ik geduwd

Ik probeerde en ik probeerde, ik kwam hier

Ik zag eindelijk mijn dagen liggen als een lijk

Dit gaat op mijn leven

Ik ren in een likkend universum naar een Safa, een Merve

Eindelijk resoneert er een kogel in mij

Ik huiver, rimpels, de aarde beweegt een centimeter

Als de roos verdrietig is, huil, lach om het verdriet van degene die gelukkig is

Als de roos lacht, huil je weer, vertraag in liefde met de roos

Ik kan het land niet verlaten

Als ik blijf, zal alles mijn geduld op de proef stellen

Ik wist niet wat ik moest doen

Laten we zeggen dat ik alles opgeef

Het bestaan ​​kan me niet stoppen, mijn haspa

Ik wist niet wat ik moest doen

(Kaswa)

Ik kan het land niet verlaten

Als ik blijf, zal alles mijn geduld op de proef stellen

Ik wist niet wat ik moest doen

Laten we zeggen dat ik alles opgeef

Het bestaan ​​kan me niet stoppen, mijn haspa

Ik wist niet wat ik moest doen