Tanrı Çekti Tüm Resimleri - Sagopa Kajmer

Derin rüyalar gördüm maceramda

Etrafıma açıldığımda kalplerin hepsi darda

Karşılıklı vurulan yumruklar;

Güllerin yaprakları gibi ağır ağır yere çarparken içimde

Kopan fırtınalara tepkisizdi dilim

Sırtı dönük bir duvara bakan gözlerimdeki yaşları silerken;

Yıllarca koşan bu ayaklarda kalmayan derman sordu:

«Ne zaman sönecek bu ateşin?

Ne zaman sönecek bu güneşi?»

Soluksuzca verdiğim emekler kumsaldaki kum taneleri kadar değersiz

Dercesine vurdu yüzüme, dercesine sustu gözüme

Başka amacım yokmuş gibi yaşama hevesim de kaçtı!

Gönlümde ruhum çaresiz, ayrılmak ister bedenden

Hadi susan gönlüm konuş, bu sana son tepkisiz sunuş

Düşlerde kavuşamadığım, her seferinde yerlere yıkıldığım

Acılarla dolu pişmanlığımın dillerdeki adı

Resmi çekti Tanrı koydu önüne tüm resimleri

Hatırla!

Neydi sebebi yapılan tüm hataların?

Bağışla!

Küle mi döndü sevgiler?

Hesap ver!

Ben yok olmadan evvel emeller ektim hasadı çık

Yıkık duvarlar ördü kinin önüne sevgi gömdü, her övgü şımarık etti

100 yılım güz oldu, cevap ver!

Can aldım, canını kanla sıvadı Tanrı

Ben yok olmadan evvel dualar ettim

Canını ser!

Bu bahçelerde kaç çiçek sulandı?

Kaç çiçek sarardı?

Adını aldı tüm yaşamlar, her hayatta bin diken var

Bu gözler erdi gerçeğin karanlık çizgilerine

Duydu kulağım vardı, yaşamın komalı ezgilerine

Çakıllı Rap yolunda bohçasıyla Sagopa Key

İzdihamda yakıcı tüm ışınlar, beynim ortasında ateşi

Külle bezenip gülle kandırıldı tüm hayallerim

Ve sen seyirci zoraki teşhir sahnesinde kör ebe

Ve rahibeydi gün yüzüm harabe gül

Yüzüm terane hep hüzün, gazabı her üzüm

Kederdi tüm çözüm, gözüm seyire kaldı

Yok misafirim, tekilim tek tabanca yoluma dökerim suyumu

İlerlerim, sudan sebeple kavga çıkaran insanoğlu

Aklı yordu kötüye, iyiyi yetime terk ettik

Akibetime zerk ettik

Sefile yol verdik, keklik avına çıktık

Sanki avcılar da bizdik, avlar ortasında avlanan da

İstemenli etme kalbini, nedeni ne nevaleler

Havale komada ezgiler, ve intaharda tüm kadercil yazgılar ki

Evcil arzularını nesili

Tükene durmuş, şiirbazın satırı donmuş

Resmi çekti Tanrı koydu önüne tüm resimleri

Hatırla!

Neydi sebebi yapılan tüm hataların?

Bağışla!

Küle mi döndü sevgiler?

Hesap ver!

Ben yok olmadan evvel emeller ektim hasadı çık

Yıkık duvarlar ördü kinin önüne sevgi gömdü, her övgü şımarık etti

100 yılım güz oldu, cevap ver!

Can aldım, canını kanla sıvadı Tanrı

Ben yok olmadan evel dualar ettim

Canını ser!

Hayat şartları artık çok zorlaştı çocuğum

Çocukluğunuzu yaşayamıyorsunuz bile

Senin için dua edeceğim evlat

Ik had diepe dromen in mijn avontuur

Harten zijn allemaal strak als ik me open

Wederzijdse stoten;

Langzaam de grond rakend als de bloemblaadjes van rozen in mij

Mijn tong reageerde niet op de razende stormen

Terwijl hij de tranen uit mijn ogen veegde, starend naar een muur met zijn rug naar hem toe;

De remedie, die niet bleef staan ​​op deze voeten die al jaren aan het rennen waren, vroeg:

«Wanneer gaat dit vuur uit?

Wanneer gaat deze zon uit?»

Mijn ademloze inspanningen zijn zo waardeloos als zandkorrels op het strand.

Hij sloeg me in het gezicht alsof hij wilde zeggen, hij zweeg alsof hij wilde zeggen...

Ik verloor mijn enthousiasme om te leven alsof ik geen ander doel had!

In mijn hart is mijn ziel hulpeloos, ze wil het lichaam verlaten

Kom op, mijn hart is stil, spreek, dit is de laatste niet-reagerende presentatie aan jou

Ik kon elkaar niet in dromen ontmoeten, ik viel elke keer op de grond

De naam van mijn spijt vol pijn in talen

Hij nam de foto God plaatste alle foto's voor je

Onthouden!

Wat was de reden voor alle gemaakte fouten?

vergeven!

Is liefde in as veranderd?

Rekening geven!

Voordat ik verga, heb ik ambities geplant en geoogst

Hij bouwde verwoeste muren, begroef liefde voor haat, verpestte elke lof

Mijn 100 jaar is herfst, geef antwoord!

Ik nam een ​​leven, God bedekte het met bloed

Ik bad voordat ik verdween

Spaar je leven!

Hoeveel bloemen werden in deze tuinen bewaterd?

Hoeveel bloemen zijn geel geworden?

Alle levens vernoemd, elk leven heeft duizend doornen

Deze ogen zijn gesloten voor de donkere lijnen van de waarheid

Ik had oren om te horen, naar de comateuze melodieën van het leven

Sagopa Key met haar rugzak op de Pebble Rap Road

Alle stralen branden in de stormloop, het vuur in het midden van mijn hersenen

Al mijn dromen versierd met as en bedrogen met rozen

En jij, het publiek, bent de blinde vroedvrouwen in de scene met gedwongen vertoningen.

En de dag was een non, mijn gezicht was verpest roos

Mijn gezicht is altijd verdrietig, toorn is elke druif

Verdriet was de hele oplossing, ik zat te staren

Geen gast, ik ben vrijgezel, slechts één pistool, ik giet mijn water onderweg

Ik zal vooruit gaan, mens die vecht om redenen uit het water

We lieten de geest over aan de slechte, we lieten de goede over aan de wees

We injecteren mijn lot

We maakten plaats voor het ellendige deel, we gingen op patrijsjacht

Alsof wij de jagers waren, en de gejaagden te midden van de jachten.

Maak je hart niet gewillig, wat is de reden?

Remittance zingt in coma, en alle fatalistische lotsbestemmingen in zelfmoord dat

generatie van huisdierwensen

Uitgeput, de lijn van de dichter is bevroren

Hij nam de foto God plaatste alle foto's voor je

Onthouden!

Wat was de reden voor alle gemaakte fouten?

vergeven!

Is liefde in as veranderd?

Rekening geven!

Voordat ik verga, heb ik ambities geplant en geoogst

Hij bouwde verwoeste muren, begroef liefde voor haat, verpestte elke lof

Mijn 100 jaar is herfst, geef antwoord!

Ik nam een ​​leven, God bedekte het met bloed

Ik bad voordat ik verdween

Spaar je leven!

De levensomstandigheden zijn nu erg moeilijk geworden, mijn kind

Je kunt niet eens je jeugd leven

Ik zal voor je bidden zoon