Kafile (Released Track) - Sagopa Kajmer, Kuvvetmira Rap Sticks

Bana devam et derdin ancak sen bitirdin oyunumu

Bu kalp içinde paramparça, sildim attım onurumu

Bir tebessüm eserin olsa çok görürdüm gururunu

Vurdum öfkem ön planda, kaybettin huzurunu

Bırakmamak gerekli tutulan ellerinden

Hayatı tek seferlik ömrümün bu son kozuydu

Selası verilen benim, sevinmelisin, bu kez gülümsemelisin

Kayıp giden ömür biter ki dalıp düşünmelisin

Sensiz tüm dakikalar kayıp ve korkak

Bakışlarımda ölümün maskesi, kırık çıkık bu kalpte sillesi

Acıydı etkisi, yıkıktı hilesi

Kana çalan o gözlerinde saklı siyahın incisi

Anlaşılan o ki zaman hafızanda bir kayıptı

Süzülen bu gözlerden tek bir damla yaştı

Aşikâr sözün cevabı bil ki hep aşikârdı

Onca yanlış sonrasında ben veririm kararı

Gecelerde saklı hayallerim (Benim)

Günlerim zati bitkin

Bırak çoğalsın anlımda çizgilerim (Çoğalsın)

Hatra meraksız dosta tutmam kin (Ben)

Kimim ben?

(Kim?) Kimselerdeyim?

(Ner'de?)

Kime gider gelirim?

Kimle üzülür kimle gülerim?

Beni anlaması için kimi görür gözlerim?

Senelerim hasretle geçti yoktu beklentim

Umutları ben tepmedim, kadere boyun eğmedim

Sevdiğimi çok özledim, hep kararı ben verdim

Erdim sandım çok yakındık ancak ben bir eldim

Kırılgan olmak tek derdim, duyguları serdim (Bas!)

Şimdilerde çok pişmanım boşunaymış her yas

Gönlü yek, Zet mahlas, aynen

Kaç bakalım ne kadar kaçacaksın benden?

(Kaç kaç)

Kimseden alamadığın o sıcaklık dalgalanır benim elimden

Yanar gözlerin, buharlaşır yaşların

Yara yar olmaz gayrı sevenden ve benden (Ve benden)

Hayallerim yıkık bu çevrede

Ve ellerim soğuktu zaten her gece (Sis)

Hep yolumda bilmeceydi

Sözlerim kaçardı benden, bir şiirdim eskilerden

Karanlıktı önceden, imzamı attım sadece

Kaç kere yenik düştüm odama sinen o kokuna?

Yarına bulaşan ölüm mü yoksa bir küfür mü?

Kaç yazardı yapılan her bir eylem?

Kaç beyindi karşı gelen?

Tek seferdi belki beklenen ve özlenen

Gözlenen çıkarların gözüne soktum kalemi

Söylenen yalanların özüne ittim geçmişi

Son dilekle kaldım yolda, yanı başımda bir dua

İzlerim derin bu yolda ve hayatta

Yarına bir yarayla vardım ancak çok derindi

Bir çocuk tanırdım eskiden, çaresizdi

Tanrı aldı benden kırdı, kindi kalbe hükmeden

Ve yerle birdi duygular, kimsesizlik kelimelerdi

Kuzeye doğru kaçtı uykun, yavaş yavaş yol alır

Kuru yaprak sesi Rap’in, dilin Rap’imle bağlanır (Ha)

Gün geçer devran döner, beden gider sözüm kalır (Ham ham)

Gündüz geceye döner gölgeler bir uzar bir kısalır (Kısal)

Kayganlaştı bak yüzey, aklı başına bir kaldır (Kaldır)

Geçiştirme geçmez, göz dışa değil içe bakandır (Bakandır bakan)

Geçine durun hele biraz, büyük gün çok yakındır (Yakın)

Ha aleniymiş ha gizli hepsi bir ve aynı

Gülme gevrek gevrek, elde etmek ebelemek mi?

Emek gerekli, ben rap eksperi, taştan çıkarır ekmeği

Kırık kanatlı kelebeğimin de bir günlükmüş göreceği

Elem eder zuhur, eden bulur, hedef heder olur

Beti bereketi kalmadı harmanın, belini büken kur

Mağdur gurur mahcup olsa, çoktur nefse mağlup insan

Kalk ayağa, yok mu hayâ?

Çekil koya, çıktı foya, geride dur

Elin cebinde, cebin delik, elinde zekân mendebur

Eksilerde moralim, eskiler kilerde saklar

Bildiklerini gizli saklı kalır

Bense alenen ortadayım, kendim olmanın çabasındayım (Dayım)

Sevdiğim yalan, nefretin doruk noktasındayım (Tepede)

Karar benim sonuçtan etkilendiğim sürece zarar benim kabulüm

Hep kırılan benim gururum

Anlamadığın kadar hasarlı kalbim ölmüş

Umudum son toprak parçasını da üzerine dökmüş (Ört üstünü)

Ezberimden sildiğim şarkılar kadar

Hatırın olsa belleğimde yerin yok

Anımsamam ki en zor anda bile

Her anıyı atarım içime

Hep burada duranlarlayım geçip gidenle işim yok (Olan var mı?)

Puslu gözlerinde gördüğüm o gerçek nerelerde?

Sanırım süren doldu, tanrım sıradaki nerede?

Biri gelir biri gidermiş öyleyse istifamı sunarım

Çok güzeldi duygularım kapandı perde

Je zei altijd dat ik door moest gaan, maar je hebt mijn spel uitgespeeld

Dit hart is van binnen verbrijzeld, ik heb mijn eer gewist

Als je een glimlach had, zou ik je trots veel zien.

Ik schoot mijn woede op de voorgrond, je verloor je rust

Het is nodig om de handen die worden vastgehouden niet los te laten

Zijn leven was de laatste troef van mijn eenmalige leven

Ik ben de begroeting, je zou je moeten verheugen, deze keer zou je moeten glimlachen

Het verloren leven eindigt dat je moet denken en denken

Zonder jou zijn alle minuten verloren en laf

Het masker van de dood in mijn ogen, het is gebroken in dit hart

Het effect was bitter, de truc was verpest

De parel van zwart verborgen in die bloederige ogen

Het blijkt dat tijd een verlies was in je geheugen

Een enkele traan vloeide uit die ogen die vloeiden

Weet dat het antwoord op het voor de hand liggende woord altijd duidelijk was

Na alle fouten zal ik de beslissing nemen

Mijn dromen verborgen in de nacht (de mijne)

Mijn dagen zijn al uitgeput

Laat mijn lijnen zich vermenigvuldigen in mijn gedachten (Mogen ze vermenigvuldigen)

Ik koester geen wrok tegen een zorgeloze vriend (I)

Wie ben ik?

(Wie?) Ik ben met iemand?

(Waar?)

Naar wie ga ik?

Met wie treur ik met wie lach ik?

Wie zie ik om mij te begrijpen?

Mijn jaren gingen voorbij met verlangen, ik had geen verwachting

Ik verloor de hoop niet, ik gaf me niet over aan het lot

Ik mis mijn geliefde zo erg, ik heb altijd de beslissing genomen

Ik dacht dat ik zou komen, we waren zo dichtbij, maar ik was een hand

Het enige waar ik om geef is kwetsbaar zijn, ik verspreid de gevoelens (Bass!)

Ik heb nu zoveel spijt, elke rouw was tevergeefs

Eén hart, Zet pseudoniem, precies

Hoe lang zal je van me weglopen?

(Hoeveel hoeveel)

Die warmte die je van niemand kunt nemen, fluctueert van mijn hand

Je ogen branden, je tranen verdampen

Wonden breken nooit van degene die liefheeft en van mij (en van mij)

Mijn dromen zijn verpest in deze omgeving

En mijn handen waren al elke nacht koud (Mist)

Het was altijd een raadsel op mijn manier

Mijn woorden ontsnapten me, ik was een gedicht van vroeger

Het was eerder donker, ik heb net getekend

Hoe vaak ben ik niet bezweken aan die geur die mijn kamer doordringt?

Is het de dood of een vloek die morgen infecteert?

Hoeveel schrijvers heeft elke actie ondernomen?

Hoeveel hersenen waren tegen?

Het was de enige keer dat misschien werd verwacht en gemist?

Ik zette de pen in de ogen van de waargenomen belangen

Ik duwde het verleden naar de kern van de leugens die verteld werden

Ik bleef op de weg met een laatste wens, een gebed aan mijn zijde

Mijn littekens zijn diep op deze weg en in het leven

Ik kwam morgen aan met een wond maar het was te diep

Ik kende vroeger een jongen, hij was hulpeloos

God nam het van mij, brak het, wie het hart regeerde

En emoties vielen op de grond, verlatenheid waren woorden

Je slaap vluchtte naar het noorden, het baant zich langzaam een ​​weg

Droog bladgeluid van je Rap, je tong verbindt met mijn Rap (Ha)

De dag gaat voorbij, de tijd draait, het lichaam gaat, mijn woord blijft (hamham)

Dag wordt nacht, schaduwen worden langer en korter (Kort)

Kijk, het oppervlak is glad geworden, krijg een lift naar je zintuigen (Verwijderen)

De glans gaat niet voorbij, het oog kijkt niet naar buiten maar naar binnen (Kijken is degene die kijkt)

Wacht nog even, de grote dag is heel dichtbij (Close)

Het is openbaar, het is verborgen, ze zijn allemaal een en hetzelfde

Lachend knapperig knapperig, middelmatig om te krijgen?

Het kost moeite, ik ben een rapkenner, het maalt brood

Mijn vlinder met gebroken vleugels zal ook zien dat hij een dag oud is

Degene die treurt, degene die het vindt, het doelwit wordt een verspilling

Beti's zegen is weg, je dorsen, de wolf die je rug buigt

Zelfs als het slachtoffer zich schaamt voor trots, zijn er veel mensen die door hun ziel worden verslagen.

Opstaan, toch?

Trek je terug in de baai, kom naar buiten, blijf achter

Je hand zit in je zak, je zak is een gat, je hand is slim

Mijn moreel in de minnen, de oude houden het in de kelder

Houdt wat je weet geheim

Ik ben in de openbaarheid, probeer mezelf te zijn (oom)

De leugen waar ik van hou, ik ben op het hoogtepunt van haat (op de heuvel)

Verlies is mijn acceptatie zolang de beslissing wordt beïnvloed door mijn uitkomst

Mijn trots is altijd gebroken

Mijn hart is zo beschadigd dat je het niet begrijpt

Mijn hoop heeft het laatste stuk land erop gemorst (Bedek het)

Zoals de liedjes die ik uit mijn hart heb gewist

Als je het je herinnert, heb je geen plaats in mijn geheugen

Ik herinner me dat niet eens op het moeilijkste moment

Ik drink elk moment

Ik ben met degenen die hier altijd staan

Waar is die waarheid die ik in je mistige ogen zie?

Ik denk dat je geen tijd meer hebt, mijn god, waar is de volgende stap?

Als er iemand komt en gaat, dan dien ik mijn ontslag in.

Het was zo mooi, mijn gevoelens sloten het gordijn