24 - Sagopa Kajmer

[Intro: Skit &

Sagopa Kajmer

Acımasızca geçip giden zamandan geriye kalan sadece yalnızlıklarımız

Sagopa K, yo!

Yaşlanan bi' gün bu gün

Bavulu topluyor ve son vedası tıpkı dün gibi

Köşeye çekilip ağlıyor

Bense yarına penceremden bakma gafletindeyim

Gözlerim dolu ve ellerim tutuklu yüzüme

Dudaklarım kilitli.

Hoşça kal bu gün

Sen de yolcusun.

Dünlerimde sorgusun

Ve 24'lük yorgunsun

Git de dinlen gidenlerle!

Yarınım kapıda bekliyor ve son veda zamanı

Saçlarımda saklı, kar beyaz ve gözlerimde hep telaş

Panik, silik resimler ortasında.

Bir küçük çocuktum

Hep konuktu başka gün ve çok soğuktu her geçen dün

Tıpkı sen gibiydi giden o eski dünler

Geçmisin karanlığında anılarımdı onlar

Bense bulamaz oldum onları

Hep selam gönderdim geride kalana, kanıtım yoktu yarına

Yolcularımla Ağladım

Hiç misafir olmamıştı kimse, bunu ben anladım

Sonbaharda katil oldu rüzgârlar

Öldü tüm yapraklar.

Yağmur aldı gözyaşı

Ve rüzgâr oldu ruhlar, estiler yavaşça

Sen misali ağlamıştı, her dünüm usulca

[Inleiding: Skit &

Sagopa Kajmer

Het enige dat overblijft van de tijd die wreed voorbij is, is onze eenzaamheid

Sagopa K, nee!

Een ouder wordende dag is vandaag

Hij pakt de koffer en zijn laatste afscheid is net als gisteren

Huilend in de hoek

Ik maak de fout om morgen vanuit mijn raam naar morgen te kijken.

Mijn ogen zijn vol en mijn handen zijn opgesloten op mijn gezicht

Mijn lippen zijn op slot.

vaarwel vandaag

Je bent ook een passagier.

Je twijfelt aan mijn gisteren

En je bent moe op 24

Ga en rust uit met degenen die zijn gegaan!

Mijn morgen wacht aan de deur en het is tijd om afscheid te nemen

Verborgen in mijn haar, sneeuwwit en altijd gehaast in mijn ogen

De paniek zit in het midden van de vervaagde foto's.

Ik was een kleine jongen

Hij was altijd een andere dag te gast en het was elke dag erg koud

Net als jij, die oude tijd is voorbij

Het waren mijn herinneringen in de duisternis van het verleden

Ik kon ze zelf niet vinden

Ik stuurde altijd de groeten aan de achterblijvers, ik had geen bewijs voor morgen

Ik huilde met mijn passagiers

Er is nog nooit iemand te gast geweest, dat begreep ik wel

Winden werden moordend in de herfst

Alle bladeren zijn dood.

De regen kostte tranen

En de geesten werden de wind, ze bliezen langzaam

Ze huilde zoals jij, elke dag van mijn leven zachtjes