Vincent - Roberto Vecchioni

Guarderò le stelle

Com’erano la notte ad Arles

Appese sopra il tuo boulevard;

Io sono dentro agli occhi tuoi

Víncent

Sognerò i tuoi fiori

Narcisi sparpagliati al vento

Il giallo immenso e lo scontento

Negli occhi che non ridono

Negli occhi tuoi

Vincent

Dolce amico mio

Fragile compagno mio

Al lume spento della tua pazzia

Te ne sei andato via

Piegando il collo

Come il gambo di un fiore:

Scommetto un girasole

Sparpagliato grano

Pulviscolo spezzato a luce

E bocche aperte senza voce

Nei vecchi dallo sguardo che non c'è

Poi le nostre sedie

Le nostre sedie così vuote

Così «persone»

Così abbandonate

E il tuo tabacco sparso qua e là

Dolce amico

Fragile compagno mio

Che hai tentato sotto le tue dita

Di fermarla, la vita:

Come una donna amata alla follia

La vita andava via:

E più la rincorrevi

E più la dipingevi a colpi rossi

Gialli come dire «Aspetta!»

Fino a che i colori

Non bastaron più…

E avrei voluto dirti, Vincent

Questo mondo non meritava

Un uomo bello come te!

Guarderò le stelle

La tua, la mia metà del mondo

Che sono le due scelte in fondo:

O andare via o rimanere via

Dolce amico mio

Fragile compagno mio

Io, in questo mare

Non mi perdo mai;

Ma in ogni mare sai

«tous le bateaux

Vont à l’hazard pour rien»

Addio, da Paul Gauguin

Ik zal naar de sterren kijken

Hoe de nacht was in Arles

Hangend boven je boulevard;

Ik ben in je ogen

Vincent

Ik zal van je bloemen dromen

Narcissen verspreid in de wind

De immense thriller en ontevredenheid

In de ogen die niet lachen

In jouw ogen

Vincent

Mijn lieve vriend

Mijn kwetsbare metgezel

Bij het gedoofde licht van je waanzin

Je liep weg

De nek buigen

Zoals de stengel van een bloem:

Ik wed om een ​​zonnebloem

Verspreide tarwe

Stof gebroken door licht

En open monden zonder een stem

Bij oude mensen met een blik die er niet is

Dan onze stoelen

Onze stoelen zo leeg

Dus mensen"

Dus geef op

En je tabak hier en daar verspreid

Lieve vriend

Mijn kwetsbare metgezel

Dat je probeerde onder je vingers

Om het te stoppen, het leven:

Als een waanzinnig geliefde vrouw

Het leven ging voorbij:

En hoe meer je erop jaagde

En hoe meer je het in rode streken schilderde

Geel zegt graag "Wacht!"

Tot de kleuren

Het was niet genoeg...

En ik wilde je vertellen, Vincent

Deze wereld verdiende het niet

Een knappe man zoals jij!

Ik zal naar de sterren kijken

Jouw, mijn helft van de wereld

Welke zijn de twee keuzes onderaan:

Ga weg of blijf weg

Mijn lieve vriend

Mijn kwetsbare metgezel

Ik, in deze zee

ik verdwaal nooit;

Maar in elke zee die je kent

«Tous le bateaux»

Vont à l'hazard pour rien "

Vaarwel, door Paul Gauguin