Velasquez - Roberto Vecchioni

Ahi Velasquez, dove porti la mia vita?

Un fiore di campo si è impigliato fra le dita

e tante stelle, tante nelle notti chiare

e mille lune, mille dune da scoprire

Ahi Velasquez, non ti avessi mai seguito

con te non si torna una volta sola indietro

in mezzo ai venti sempre genti da salvare

sei morto mille volte senza mai morire

Un vecchio zingaro ungherese

di te parlando mi giurò

che c’eri prima di suo padre

prima del padre di suo padre

più in là nel tempo non andò

i cerchi del tuo tronco sono

ferite di armi e di parole

che mai nessuno vendicò

Ahi Velasquez, com'è duro questo amore

mi pesa la notte prima di ricominciare

e tante veglie, come soglie di un mistero

per arrivare sempre più vicino al vero

Ahi Velasquez certe sere quanta voglia

fermare la vela e ritornare da mia moglie

e tu mi dici: «Fatti scrivere», è normale,

per te bisogna solo scrivere e lottare

E la tempesta ci sorprese

due miglia dopo Capo Horn

se ne rideva delle offese

in mezzo al ponte si distese

e fino all’alba mi cantò

ragazze, terre, contadini

da sempre popoli e padroni

fu lì che tutto cominciò

Ahi Velasquez, fino a quando inventeremo

un nido di rose ai piedi dell’arcobaleno

e tante stelle, tante nelle notti chiare

per questo mondo, questo mondo da cambiare?

Ahi Velasquez ahi chitarra come spada

mantello di sabbia orecchio mozzo antica sfida

eterna attesa corda tesa da spezzare

e tanta voglia, tanta voglia di tornare

Ouch Velasquez, waar breng je mijn leven naartoe?

Een wilde bloem zit vast in mijn vingers

en veel sterren, veel op heldere nachten

en duizend manen, duizend duinen om te ontdekken

Ouch Velasquez, ik heb je nooit gevolgd

met jou ga je niet één keer terug

temidden van de wind zijn er altijd mensen om gered te worden

je bent duizend keer gestorven zonder ooit te sterven

Een oude Hongaarse zigeuner

over jou gesproken, hij zwoer tegen mij

die er voor zijn vader waren?

voor de vader van zijn vader

later ging het niet

de cirkels van je romp zijn

wonden van armen en woorden

dat niemand ooit wraak heeft genomen

Ouch Velasquez, hoe moeilijk is deze liefde

maakt me zwaar de nacht voordat ik opnieuw begin

en vele wakes, als drempels van een mysterie

om steeds dichter bij de waarheid te komen

Ahi Velasquez sommige avonden hoeveel ik wil

stop het zeil en ga terug naar mijn vrouw

en je zegt me: "Laat je schrijven", het is normaal,

voor jou hoef je alleen maar te schrijven en te vechten

En de storm verraste ons

twee mijl na Kaap Hoorn

hij lachte om de overtredingen

in het midden van de brug strekte hij zich uit

en tot het ochtendgloren zong ze voor mij

meisjes, land, boeren

altijd volkeren en meesters

daar begon het allemaal

Ahi Velasquez, totdat we uitvinden

een rozennest aan de voet van de regenboog

en veel sterren, veel op heldere nachten

voor deze wereld, deze wereld om te veranderen?

Ahi Velasquez ahi gitaar als zwaard

mantel van zand oor hub oude uitdaging

eeuwig wachten op een strak touw om te breken

en een groot verlangen, een groot verlangen om terug te keren