Prologo/Samarcanda - Roberto Vecchioni

Ridere, ridere, ridere ancora,

Ora la guerra paura non fa,

brucian le divise dentro il fuoco la sera,

brucia nella gola vino a sazietà,

musica di tamburelli fino all’aurora,

il soldato che tutta la notte ballò

vide fra la folla quella nera signora,

vide che cercava lui e si spaventò.

Salvami, salvami, grande sovrano,

fammi fuggire, fuggire di qua,

alla parata lei mi stava vicino,

e mi guardava con malignità

Dategli, dategli un animale,

figlio del lampo, degno di un re,

presto, più presto perché possa scappare,

dategli la bestia più veloce che c'è

Corri cavallo, corri ti prego

fino a Samarcanda io ti guiderò,

non ti fermare, vola ti prego

corri come il vento che mi salverò

oh oh cavallo, oh, oh cavallo, oh oh cavallo,

oh oh, cavallo, oh oh

Fiumi poi campi, poi l’alba era viola,

bianche le torri che infine toccò,

ma c’era tra la folla quella nera signora

stanco di fuggire la sua testa chinò:

Eri tra la gente nella capitale,

so che mi guardavi con malignità,

son scappato in mezzo ai grillie alle cicale,

son scappato via ma ti ritrovo qua!

Sbagli, t’inganni, ti sbagli soldato

io non ti guardavo con malignità,

era solamente uno sguardo stupito,

cosa ci facevi l’altro ieri là?

T’aspettavo qui per oggi a Samarcanda

eri lontanissimo due giorni fa,

ho temuto che per ascoltar la banda

non facessi in tempo ad arrivare qua.

Non è poi così lontana Samarcanda,

corri cavallo, corri di là…

ho cantato insieme a te tutta la notte

corri come il vento che ci arriverà

oh oh cavallo, oh, oh cavallo, oh oh cavallo,

oh oh cavallo oh oh

Lach, lach, lach nog eens,

Nu is de oorlog geen angst,

uniformen branden 's avonds in het vuur,

de wijn brandt in de keel,

tamboerijnmuziek tot het ochtendgloren,

de soldaat die de hele nacht danste

hij zag die zwarte dame in de menigte,

hij zag dat hij hem zocht en schrok.

Red mij, red mij, grote heerser,

laat me wegrennen, wegrennen van hier,

bij de parade was ze dicht bij me,

en hij keek me boosaardig aan

Geef hem, geef hem een ​​dier,

zoon van de bliksem, een koning waardig,

snel, sneller om te ontsnappen,

geef hem het snelste beest dat er is

Ren paard, ren alsjeblieft

Ik zal je naar Samarkand leiden,

stop niet, vlieg alsjeblieft

ren als de wind die me zal redden

oh oh paard, oh, oh paard, oh oh paard,

oh oh, paard, oh oh

Rivieren, dan velden, toen was de dageraad paars,

wit de torens die het eindelijk aanraakte,

maar er was die zwarte dame in de menigte

moe van het weglopen zijn hoofd gebogen:

Je was onder de mensen in de hoofdstad,

Ik weet dat je me kwaadaardig aankeek,

Ik rende weg tussen de grillie en krekels,

Ik ben weggelopen, maar ik vind je hier!

Je hebt het mis, je hebt het mis, je hebt het mis soldaat

Ik keek je niet kwaadaardig aan,

het was gewoon een verbaasde blik,

wat deed je daar eergisteren?

Ik verwachtte je hier voor vandaag in Samarkand

je was twee dagen geleden heel ver weg,

Ik vreesde dat om naar de band te luisteren

Ik had geen tijd om hier te komen.

Samarkand is niet zo ver weg,

ren paard, ren daarheen...

Ik heb de hele nacht met je gezongen

ren als de wind die ons zal bereiken

oh oh paard, oh, oh paard, oh oh paard,

oh oh paard oh oh