Pesci Nelle Orecchie - Roberto Vecchioni

A parte che nel mare c’era

gente insospettabile

(persino gli idealisti

ci nuotavano benissimo)

e poi cambiavo pelle

e non sapevo e non capivo che

andarci dentro è facile

tornare no e quanti pesci nelle orecchie

adesso ho la verità nel bosco è

dare un senso a tutti gli alberi

e per sentieri assurdi

cercar posti delle fragole:

ma c'è un’uscita sempre

ed io d’uscire non l’ho chiesto mai

e quanti pesci nelle orecchie

adesso ho contarli forse sì

levarli più non so E forse invidio i giovani

che sanno sempre tutto già

il vero il bello il giusto quel che

ha un senso e quel che non ne ha si fanno addosso frasi

che continuamente applaudono

le loro stanze non han muri

questo no ma per entrarci

paghi i loro io lo so

Amico amico mio di Spagna

amico uomo amico libertà

amico mio di Grecia

amico sangue amico senza età

amico non ti ho visto

né cercato amico scusami

ma per amare il mondo come l’ami tu dovevo odiare troppo

odiare un po' di più

padroni grassi sempre in cerca

di montagne magiche

di religioni e filtri

e assoluzioni per difendervi

di vendo vendo vendo

vendo vendo vendo e sono io avere pesci nelle orecchie

che vi fa?

vi puzzan già

Amico mio di vino di canzoni

e grandi alibi

amico sbronzo fatto e poi

fumato sopra i tavoli,

tu che sei tanto bravo che alzi il pugno

e fai l’anarchico

insegnami a cantare come canti tu mezzo milione a sera

o perdi la virtù

E quante madri,

madre ho sovrapposto alla tua immagine

per ritornarti in ventre

con la voglia di essere piccolo,

per non sentirmi idiota

quando canto e non capiscono,

e quanti pesci nelle orecchie

adesso ho,

contarli forse sì

levarli più non so Ragazza mia che invecchi,

lentamente come Dorian Gray,

ti ho disegnato barba e baffi

per potermi dire che

le luci di San Siro sono state solo fatti miei,

dicevo nelle mani quanti sogni ho li vuoi contar con me?

Da solo io non so amore mio di oggi

sei la gaffe di un altro uguale a me lui si era accorto che vendevo l’aria

a prezzi altissimi

e quando mi ha sparato

lo faceva per difendersi

sì ma la palla

dalla testa non va via

e lui fa il grande adesso

con la vita mia

Amore mio che prendo

come scusa molto abile

amore mentalmente

fatto a pezzi rimontabili,

amore non è vero

amore t’amo amore ascoltami

quante volte ti volevo dire sai

se non ci fossi tu poi non l’ho detto mai

Behalve dat er in de zee was

nietsvermoedende mensen

(zelfs de idealisten

ze zwommen heel goed)

en toen veranderde ik mijn huid

en ik wist en begreep dat niet

naar binnen gaan is makkelijk

kom terug nee en hoeveel vissen in de oren

nu heb ik de waarheid in het bos is het

begrijp alle bomen

en langs absurde paden

zoek naar plaatsen voor aardbeien:

maar er is altijd een uitgang

en ik heb nooit gevraagd om uit te gaan

en hoeveel vissen in de oren

nu tel ik ze misschien ja

Ik weet niet meer om ze uit te doen En misschien ben ik jaloers op jonge mensen

die altijd alles al weten

het ware het mooie het juiste wat

het is logisch en wat het niet heeft zijn er zinnen van gemaakt

die continu applaudisseren

hun kamers hebben geen muren

dit niet maar om het in te voeren

betaal hun ik weet het

Mijn vriend mijn vriend uit Spanje

vriend man vriend vrijheid

mijn vriend uit Griekenland

vriend bloed leeftijdloze vriend

vriend ik heb je niet gezien

noch zocht naar een vriend sorry

maar om van de wereld te houden zoals jij ervan houdt, moest ik te veel haten

haat een beetje meer

dikke bazen altijd op de uitkijk

van magische bergen

van religies en filters

en vrijspraken om u te verdedigen

ik verkoop ik verkoop ik verkoop

Ik verkoop ik verkoop Ik heb vis in mijn oren

wat doet hij met je?

ze stinken al

Mijn vriend van liedwijn

en groot alibi

boos vriend gedaan en dan

gerookt boven de tafels,

jij die zo goed bent dat je je vuist opheft

en een anarchist zijn

leer me zingen zoals jij een half miljoen per nacht zingt

of je deugd verliezen

En hoeveel moeders,

moeder die ik op je afbeelding heb gelegd

om terug te keren naar je baarmoeder

met het verlangen om klein te zijn,

om je niet idioot te voelen

als ik zing en ze begrijpen het niet,

en hoeveel vissen in de oren

nu heb ik,

tel ze misschien ja

Ik weet niet meer, mijn meisje, dat je oud wordt,

langzaam als Dorian Gray,

Ik tekende je baard en snor

om me dat te kunnen vertellen

de lichten van San Siro waren gewoon mijn zaak,

Ik zei in mijn handen hoeveel dromen ik heb, wil je ze met mij tellen?

Alleen ken ik mijn liefde niet vandaag

jij bent de blunder van een ander zoals ik, hij had gemerkt dat ik lucht verkocht

tegen zeer hoge prijzen

en toen hij me neerschoot

hij deed het om zichzelf te verdedigen

ja maar de bal

van het hoofd gaat niet weg

en hij is nu groot

met mijn leven

Mijn liefde die ik neem

als een heel slim excuus

mentaal liefhebben

gescheurd om stukken weer in elkaar te zetten,

liefde is niet waar

liefde ik hou van jou liefde luister naar mij

hoe vaak ik je wilde vertellen dat je weet?

als jij er niet was, dan heb ik het nooit gezegd