Parigi (O cara) - Roberto Vecchioni

Per cercare le stelle chiuse nella tua mano

Quante volte nel buio io l’ho stretta ma piano

Trovai forse mille forse più

Forse più forse più parole

Cantai così tanto

Che la notte gridò che così non vale

Non è più amore

E il sole di maggio ricomincia a bruciare

Non aspetto i tuoi passi, non le guardo le scale

E quando partivi senza più

Senza più senza più tornare

E adesso ritorni e ora che ora che ora che mi parli

Sai che mi perdi

Parigi Parigi

Parigi Parigi è lontana

Ma oramai ci so arrivare

Io la vedo e tra un momento

La potrò toccare

Parigi Parigi

Parigi Parigi è vicina

È una stella nella sera

Dove fuggono i ricordi di una notte scura

E vanno via

Fino a quando mi lasci fino a dove mi aspetti

Sono tanti i miei giochi per passare le notti

Ma dopo ogni notte riapro e richiudo la porta

E fuori è già l’alba

Non c’eri e non c'è nessun’altra

Eri la sola, e cammina cammina solo per i tuoi occh

Li vedevo vicini ma era un gioco di specchi

Ma forse era in sogno forse fu forse fu forse fu in sog

Ma forse era vero quello che quello che quello che

Sognavo

Ed io non c’ero

Parigi Parigi è lontana

È una luce Sopora il mare

È l’amico che hai lasciato

E che ti sa aspettare

Parigi Parigi Parigi

Parigi è un momento, una stella nella sera

Dove fuggono i ricordi di una notte scura

E vanno via

Parigi Parigi Parigi

Parigi è lontana

È una stella nella sera

E il tuo viso che mi manca non mi fa paura

Parigi Parigi Parigi

Parigi è vicina e oramai ci so arrivare

Io la vedo e tra un momento la potrò toccare

Robert Robert Robert Robert

Cruscion, le san mon, le poul var

Mon mart, trasart, bodleir, jarry

È tempo di riaccendere le steile consigliere

La sopra le lamiere della tour eiffeil

Robert, metrò, bistrou, gigolò

Rimboud veleggerà sul tetto della città

Nuvola artificiale di alluminio

E costruiremo riformatori più grandi e luminosi

I delinquenti di oggi saranno i dirigenti di domani

Tiscion, le san mon, le vui fan

La prima volta che mi uccisi, là

Sulle lamiere della tour eiffeil

Lo feci solamente per far rabbia alla mia amante

Ormai son solo al mondo e se muoio anche io

Non avrò più nessuno

Robert Robert Robert Robert

Om te zoeken naar de sterren gesloten in je hand

Hoe vaak heb ik er in het donker niet op gedrukt, maar langzaam

Ik vond misschien duizend misschien meer

Misschien meer misschien meer woorden

Ik zong zo veel

Dat de nacht schreeuwde dat dit niet waar is

Het is geen liefde meer

En de meizon begint weer te branden

Ik wacht niet op je stappen, ik kijk niet naar de trap

En toen je wegging zonder meer

Zonder meer zonder terug te keren

En nu kom je terug en hoe laat hoe laat praat je met mij

Je weet dat je me verliest

Parijs Parijs

Parijs Parijs is ver weg

Maar nu weet ik hoe ik er moet komen

Ik zie haar en in een moment

ik kan het aanraken

Parijs Parijs

Parijs Parijs is dichtbij

Het is een ster in de avond

Waar de herinneringen aan een donkere nacht ontsnappen

En ze gaan weg

Tot je me laat waar je op me wacht

Er zijn veel van mijn spellen om de nachten door te brengen

Maar na elke avond open en sluit ik de deur

En het is al ochtend buiten

Je was er niet en er is geen ander

Jij was de enige, en loop alleen voor je ogen

Ik zag ze van dichtbij maar het was een spiegelspel

Maar misschien was het in een droom, misschien was het misschien was het misschien in sog

Maar misschien was het waar wat wat wat wat?

ik was aan het dromen

En ik was er niet

Parijs Parijs is ver weg

Boven de zee is een licht

Het is de vriend die je achterliet

En wie weet hoe hij op je moet wachten

Parijs Parijs Parijs

Parijs is een moment, een ster in de avond

Waar de herinneringen aan een donkere nacht ontsnappen

En ze gaan weg

Parijs Parijs Parijs

Parijs is ver weg

Het is een ster in de avond

En je ontbrekende gezicht maakt me niet bang

Parijs Parijs Parijs

Parijs is dichtbij en nu weet ik hoe ik er moet komen

Ik zie het en zo kan ik het aanraken

Robert Robert Robert Robert

Cruscion, le san mon, le poul var

Mon mart, trasart, bodleir, jarry

Het is tijd om deze adviseurs nieuw leven in te blazen

Bovenstaande de bladen van de eiffeiltour

Robert, metro, bistro, gigolo

Rimboud vaart op het dak van de stad

Kunstmatige wolk van aluminium

En we zullen grotere en helderdere hervormers bouwen

De criminelen van vandaag zullen de leiders van morgen zijn

Tiscion, le san mon, le vui fan

De eerste keer dat ik daar zelfmoord pleegde

Op de bladen van de eiffeiltour

Ik deed het alleen om mijn geliefde boos te maken

Nu ben ik alleen op de wereld en als ik ook sterf

Ik heb niemand meer

Robert Robert Robert Robert