Ninni - Roberto Vecchioni

Incontrarvi seduti sopra quel treno

Tutti e quattro avevate vent’anni in meno

Come in fondo ad un buco

Che dà nel tempo;

E cercare incollando paura e amore

Una scusa qualunque per non parlare:

Se mi guardano in faccia

Che gli racconto?

Tu eri bella e parlavi coi tuoi bambini

Disegnavi sorrisi sui finestrini

Lui segnava i cavalli da giocare

E passò qualcosa di lieve

Come sole in mezzo alla neve

Ed avrei voluto dirvi: «Sono io»

Dirti: «Guardali bene, che cambieranno

Com'è giusto domani ti lasceranno»

Dire al piccolo: «Finch' puoi

Stiamo insieme»

Dire all’uomo che fuma senza parlaare:

«Fuma piano, ti prego» e poi capire

Che il futuro è già stato

E non può cambiare

E che il tempo mi passa e mi passa sopra

E tu entravi dicendo: «Vuoi che ti copra

Ninni, è tradi, fa freddo, stai già dormendo?»

Ninni, Ninni, Ninni…

Ninni è stanco, Ninni ha guardato

Ninni ha pianto, Ninni ha perduto

Ninni ha amato tanto da non amare più

Quante volte ho pensato di rinunciare

E lasciargliela lì come fosse un gioco

Questa vita che è niente

Ma non è poco

Quanti mezzi sorrisi ai miei ritorni

Quante corse da scemo sui treni fermi

Quanti che chiamo

E non si san più voltaare

Tu sei bella e mi guardi senza parlarmi

Non ti sei neanche accorta di assomigliarmi

E non sai quanta voglia avrei di dirti

Che tuo figlio non è cambiato

Era solo ma si è aspettato

Ed è sempre come lo chiamavi tu

Ninni, Ninni, Ninni…

Ontmoet je zittend in die trein

Alle vier waren twintig jaar jonger

Zoals op de bodem van een gat

Wat na verloop van tijd geeft;

En zoek door angst en liefde aan elkaar te lijmen

Elk excuus om niet te praten:

Als ze me in het gezicht kijken

Wat kan ik hem vertellen?

Je was mooi en je sprak met je kinderen

Je toverde een glimlach op de ramen

Hij markeerde de paarden om te spelen

En er ging iets lichts voorbij

Als zon in de sneeuw

En ik wilde je zeggen: "Ik ben het"

Zeg je: "Bekijk ze goed, ze zullen veranderen"

Zoals het goed is, zullen ze je morgen verlaten "

Zeg tegen de kleine: "Zolang het kan"

Wij zijn samen"

Zeg tegen de man die rookt zonder te spreken:

"Rook langzaam, alsjeblieft" en begrijp dan

Dat de toekomst al is geweest

En het kan niet veranderen

En die tijd verstrijkt en gaat over mij heen

En je kwam binnen en zei: "Je wilt dat ik je dek"

Ninni, het is traditie, het is koud, slaap je al?"

Ninni, Ninni, Ninni...

Ninni is moe, Ninni heeft gekeken

Ninni huilde, Ninni verloor

Ninni heeft zoveel liefgehad dat ze niet meer liefheeft

Hoe vaak heb ik eraan gedacht om op te geven?

En laat het daar liggen alsof het een spel is

Dit leven dat niets is

Maar het is niet goedkoop

Hoeveel halve glimlachen bij mijn retouren

Hoeveel dwaze ritten op stilstaande treinen?

Hoeveel dat ik noem?

En ze draaien zich nooit meer om

Je bent mooi en je kijkt me aan zonder tegen me te praten

Je had niet eens door dat je op mij leek

En je weet niet hoeveel ik je wil vertellen

Dat je zoon niet is veranderd

Hij was alleen, maar hij verwachtte

En het is altijd hoe je het noemde

Ninni, Ninni, Ninni...