La Corazzata Potëmkin - Roberto Vecchioni

Siamo i poeti, i nani sui giganti

Non si direbbe, eppure siam viventi;

Metaforiamo, metaforiamo tutto

Da non capirci più se c’era un senso sotto

Abbiamo in testa idee meravigliose

Che raramente coincidono con le cose:

Voliamo alto, se non capite niente

Peggio per voi, mica scriviamo per la gente…

E parte la corazzata Potemkin

In un tripudio di bandiere festanti

E si consegnano premi

E si proclamono geni

E gli altri tutti dietro

In barca a remi…

Qua e là sul ponte gira un verso d’amore

Un po' spaesato in mezzo a tanto splendore:

Sinestesie fulminanti

Allitterati non sensi

Mani morte senza complimenti

Due battutine sui colleghi assenti

Piccole piccole, così innocenti:

Tira l’ancora, gira l’elica

Com'è bello andar

Liberi sul mar!

Non hanno scampo le goffe imitazioni

Di 4 o 5 scribacchini di canzoni:

Loro non sanno scavare la parola

Fino a ridurla come un torsolo di mela!

Giù nella stiva, fra i topi e l’olio cuore

C'è ancora posto per qualche cantautore

E qualche critico, parziale od imparziale

Secondo il ritmo della sua vita sessuale…

Che bella la corazzata Potemkin!

La ciurma impavida non teme confronti:

In mezzo stanno i veggenti

A prua le nuove correnti

A poppa le correnti ricorrenti;

Ti ruba gli occhi mentre fila sul mare

Se andasse a sbattere sarebbe immortale

Mentre Giovanni declama

«Zanzi» va fuori tema

Ed Edoardo mette lì un poema

Col cruciverba della settimana

E i logaritmi della sera prima…

Ehi, voi di lassù

Bella gioventù

C'è qualcuno che

È rimasto giù!

Butta l’ancora!

Ferma l’elica!

Vergognatevi

Manca Laura P.

Manca Laura P.,

Manca Laura P.,

Senza Laura P

Nun se pò partì…

Senza Laura P

Nun se pò partì!

Wij zijn de dichters, de dwergen op de reuzen

Je zou het niet denken, en toch leven we;

Wij metaforen, wij meten alles

Niet te begrijpen of er een betekenis onder zat

We hebben geweldige ideeën in gedachten

Die zelden samenvallen met dingen:

We vliegen hoog, als je niets begrijpt

Erger voor jou, we schrijven niet voor mensen...

En het slagschip Potemkin begint

In een rel van feestelijke vlaggen

En er worden prijzen uitgereikt

En ze noemen zichzelf genieën

En de anderen allemaal achter

Per roeiboot...

Hier en daar op de brug draait een vers van liefde

Een beetje verloren te midden van zoveel pracht:

Fulminante synesthesie

Allitereer non-zintuigen

Dode handen zonder complimenten

Twee grappen over afwezige collega's

Klein, zo onschuldig:

Trek aan het anker, draai de propeller

Hoe mooi is het om te gaan

Vrij op zee!

De onhandige imitaties hebben geen ontsnapping

Van 4 of 5 liedjesschrijvers:

Ze weten niet hoe ze het woord moeten graven

Om het te verkleinen als een klokhuis!

Beneden in het ruim, tussen de muizen en de hartolie

Er is nog plek voor enkele songwriters

En een of andere criticus, gedeeltelijk of onpartijdig

Volgens het ritme van zijn seksleven...

Wat een prachtig slagschip Potemkin!

De onverschrokken bemanning is ongeëvenaard:

Daartussen zitten de visionairs

Op de boeg de nieuwe stromingen

Na de terugkerende stromingen;

Het steelt je ogen terwijl het ronddraait op de zee

Als het zou crashen, zou het onsterfelijk zijn

Terwijl Giovanni declameert

"Zanzi" gaat off-topic

En Edoardo zet er een gedicht bij

Met de kruiswoordpuzzel van de week

En de logaritmen van de avond ervoor...

Hé, jij daarboven

Mooie jeugd

Is er iemand die

Hij bleef liggen!

Laat het anker vallen!

Stop de propeller!

Je moet je schamen

Laura P. wordt vermist

Laura P. wordt vermist,

Laura P. wordt vermist,

Zonder Laura P

Non als er nog een beetje over is...

Zonder Laura P

Non als er nog een beetje over is!