La Bellezza (Gustav E Tadzio) - Roberto Vecchioni

Passa la bellezza nei tuoi occhi neri

Scende sui tuoi fianchi e sono sogni i tuoi pensieri…

Venezia «inverosimile più di ogni altra città

È un canto di sirene, l’ultima opportunità

Ho la morte e la vita tra le mani coi miei trucchi da vecchio senza dignità:

Se avessi vent’anni ti verrei a cercare, se ne avessi quaranta, ragazzo,

ti potrei comprare

A cinquanta, come invece ne ho ti sto solo a guardare …

Passa la bellezza nei tuoi occhi neri

E stravolge il canto della vita mia di ieri;

Tutta la bellezza, l’allegria del pianto che mi fa tremare

Quando tu mi passi accanto…

Venezia in questa luce del lido prima del tramonto

Ha la forma del tuo corpo che mi ruba lo sfondo

La tua leggerezza danzante come al centro del tempo e dell’eternità:

Ho paura della fine non ho più voglia di un inizio;

Ho paura che gli altri pensino a questo amore come a un vizio;

Ho paura di non vederti più, di averla persa…

Tutta la bellezza che mi fugge via e mi lascia in cambio i segni di una malattia

Tutta la bellezza che non ho mai colto

Tutta la bellezza immaginata che c’era sul tuo volto

Tutta la bellezza se ne va in un canto

Questa tua bellezza che è la mia muore dentro un canto

Geef de schoonheid door aan je zwarte ogen

Het valt op je heupen en je gedachten zijn dromen...

Venetië «onwaarschijnlijker dan welke andere stad dan ook»

Het is een sirenenlied, de laatste kans

Ik heb dood en leven in mijn handen met de trucs van mijn oude man zonder waardigheid:

Als ik twintig was, zou ik je komen zoeken, als ik veertig was, jongen,

Ik zou je kunnen kopen

Op mijn vijftigste, zoals ik heb gedaan, kijk ik alleen maar naar jou...

Geef de schoonheid door aan je zwarte ogen

En vervormt het lied van mijn leven gisteren;

Al het moois, de vreugde van het huilen dat me doet beven

Als je me voorbij loopt...

Venetië in dit licht van het strand voor zonsondergang

Het heeft de vorm van je lichaam die mijn achtergrond steelt

Jouw dansende lichtheid als in het centrum van tijd en eeuwigheid:

Ik ben bang voor het einde. Ik wil geen begin meer;

Ik ben bang dat anderen deze liefde als een ondeugd beschouwen;

Ik ben bang om je niet meer te zien, om het kwijt te zijn...

Al het moois dat mij ontgaat en in ruil daarvoor de tekenen van een ziekte achterlaat

Al het moois dat ik nog nooit heb gevangen

Alle ingebeelde schoonheid die op je gezicht zat

Al het moois verdwijnt in een lied

Deze schoonheid van jou, die van mij is, sterft in een lied