Il Capolavoro - Roberto Vecchioni

Si svegliò, guardò nell’alba e l’alba

Era lì senza memoria;

Camminò la terra ormai da anni

Senza tempo e senza storia:

E fin dove gli occhi andavano

Non un suono, non un fiore

Rise e raddrizzò le sagome

Dei suoi alberi in cartone;

Strinse in tasca i semi inutili

Come il torto e la ragione:

Nel cervello già sfumava l’ombra

E con l’ombra ci viveva…

S’infilò come abitudine

L’ago, quello di ogni sera

E i fantasmi ritornarono

Per tenerlo vivo ancora

«Dormi ora, dormi piano:

Sei bambino sui sentieri

L’orzo cresce, l’aria è buona

Proprio come ieri;

Dormi, forse c'è qualcuno

Dormi, forse non sei solo;

Dormi, è l’ultimo possibile capolavoro

Dormi, è l’ultimo possibile capolavoro»

Ma il silenzio dei fantasmi intorno

Si riempì con un rumore

E un cavallo appena nato un giorno

Lo guardò senza capire;

Annusò quel poco d’alba

Fece un passo ma cascò

Cercò per valli e giorni e mesi

L’erba e l’erba non trovò:

E sudò per farlo stare in piedi

Ci provò e ci riprovò

Qualche favola degli uomini

Ogni sera gli inventò:

Ma era disperato e inutile

Dargli fiato vicino

Era come allontanarsi un po'

La pistola di un mattino…

«Dormi ora, dormi Piano

Che le stelle vanno via;

Dormi, ti alzerai domani

Cosa vuoi che sia?

Dormi e tornerà la neve

Dormi, il grano sarà d’oro;

Dormi e vivi tu sei l’ultimo capolavoro:

Tu sei l’ultimo Possibile capolavoro»

Hij werd wakker, keek in de dageraad en de dageraad

Het was daar zonder geheugen;

Hij liep nu al jaren over de aarde

Tijdloos en zonder geschiedenis:

En voor zover de ogen gingen

Geen geluid, geen bloem

Hij lachte en trok de silhouetten recht

Van zijn kartonnen bomen;

Hij kneep de nutteloze zaden in zijn zak

Zoals goed en fout:

De schaduw vervaagde al in de hersenen

En hij leefde met de schaduw ...

Hij glipte in als een gewoonte

De naald, die van elke avond

En de geesten keerden terug

Om hem weer in leven te houden

"Slaap nu, slaap langzaam:

Je bent een kind op de paden

De gerst groeit, de lucht is goed

Net als gisteren;

Slaap, misschien is er iemand

Slaap, misschien ben je niet de enige;

Slaap, het is het laatst mogelijke meesterwerk

Slaap, het is het laatst mogelijke meesterwerk "

Maar de stilte van de spoken rondom

Het vulde zich met een geluid

En op een dag een pasgeboren paard

Ze keek hem zonder begrip aan;

Hij rook wat weinig dageraad

Hij deed een stap maar viel

Hij zocht naar valleien en dagen en maanden

Het gras en het gras vonden niet:

En ze zweette om hem te laten opstaan

Hij probeerde en probeerde het opnieuw

Een paar verhalen over mannen

Elke avond bedacht hij:

Maar het was wanhopig en nutteloos

Geef hem adem dichtbij

Het was alsof ik een beetje wegliep

Het pistool van een ochtend...

"Slaap nu, slaap langzaam"

Laat de sterren verdwijnen;

Slaap, je staat morgen op

Wat wil je dat het wordt?

Slaap en de sneeuw zal terugkeren

Slaap, de tarwe zal goudkleurig zijn;

Slaap en leef je bent het ultieme meesterwerk:

Jij bent het laatst mogelijke meesterwerk "