Horses - Roberto Vecchioni

Ad un cavallo piccolo com’ero io

Sembrava di volare

Tra i versi lunghi del vento

E mossa la mia criniera

La sua era tutta d’argento

Là in fondo un invisibile traguardo

Perchè vincere è sognare

E lui correva correva

«muovi le zampe» gridava

«vediamo cosa sai fare»

E dentro me sentivo un gran caldo

Come quando mamma

Mi leccava il collo qualche sera

E intrufolova il muso

Nella fascia della luna che scendeva

E gli alberi passavano veloci

Come un pubblico

E non sentivo niente più

Che amore

Le foglie eran le mani di un applauso

Che mi abbracciava il cuore

E all’improvviso il mondo è così bello

Visto dietro la sua coda

Che ho tutta insieme la voglia

Di continuare ad imitarlo

E di cambiare la strada

Però stasera quando torno

Mi vedranno tutti i miei fratelli

E tutte quelle puledre

E moriranno d’invidia

Ho corso insieme a mio padre

E annuserò le stelle questa notte

Con il muso in su

Le orecchie dritte ad ogni suo rumore

Perchè lui passa sempre per vedere

Se dormiamo o a far l’amore

Lui che è signore del prato

Lui così dentro il mio cuore

Naar een klein paard zoals ik was

Het voelde als vliegen

Tussen de lange verzen van de wind

En beweeg mijn manen

Hij was helemaal in zilver

Daar, op het einde, een onzichtbaar doel

Want winnen is dromen

En hij rende rende

"Beweeg je poten," schreeuwde hij

"Laten we eens kijken wat je kunt doen"

En ik voelde me erg warm van binnen

Zoals wanneer mama

Hij likte een paar nachten in mijn nek

En stiekem in de muilkorf

In de band van de dalende maan

En de bomen gingen snel voorbij

Als publiek

En ik voelde niets meer

Wat een liefde

De bladeren waren de handen van applaus

Dat omhelsde mijn hart

En ineens is de wereld zo mooi

Achter zijn staart gezien

Dat ik het verlangen in één keer heb

Om hem te blijven imiteren

En om de weg te veranderen

Maar vanavond als ik terug ben

Al mijn broers zullen me zien

En al die merrieveulens

En ze zullen sterven van afgunst

Ik rende met mijn vader

En ik ruik de sterren vanavond

Met de snuit omhoog

De oren zijn gespitst bij elk geluid

Omdat hij altijd langskomt om te kijken

Als we slapen of vrijen

Hij die de heer van de weide is

Hem zo diep in mijn hart