Euridice - Roberto Vecchioni

Morirò di paura

E venire là in fondo

Maledetto padrone

Del tempo che fugge

Del buio e del freddo:

Ma lei aveva vent’anni

E faceva l’amore

E nei campi di maggio

Da quando è partita

Non cresce più un fiore …

E canterò

Stasera canterò

Tutte le mie canzoni canterò

Con il cuore in gola canterò:

E canterò la storia delle sue mani

Che erano passeri di mare

E gli occhi come incanti d’onde

Scivolanti ai bordi delle sere;

E canterò le madri che

Accompagnano i figli

Verso i loro sogni

Per non vederli più, la sera

Sulle vele nere dei ritorni;

E canterò finché avrò fiato

Finché avrò voce di dolcezza e rabbia

Gli uomini, segni dimenticati

Gli uomini, lacrime nella pioggia

Aggrappati alla vita che se ne va

Con tutto il furore dell’ultimo bacio

Nell’ultimo giorno dell’ultimo amore;

E canterò finché tu piangerai

E canterò finché tu perderai

E canterò finché tu scoppierai

E me la ridarai indietro

Ma non avrò più la forza

Di portarla là fuori

Perché lei adesso è morta

E là fuori ci sono la luce e i colori:

Dopo aver vinto il cielo

E battuto l’inferno

Basterà che mi volti

E la lascio nella notte

La lascio all’inverno…

E mi volterò

Le carezze di ieri

Mi volterò

Non saranno mai più quelle

Mi volterò

E nel mondo, su, là fuori

Mi volterò

S’intravedono le stelle

Mi volterò perché l’ho visto il gelo

Che le ha preso la vita

E io, io adesso, nessun altro

Dico che è finita;

E ragazze sognanti m’aspettano

A danzarmi il cuore

Perché tutto quello che si piange

Non é amore

E mi volterò perché tu sfiorirai

Mi volterò perché tu sparirai

Mi volterò perché già non ci sei

E ti addormenterai per sempre

Ik zal sterven van angst

En kom tot het einde

verdomde meester

Van de tijd die vlucht

Van het donker en de kou:

Maar ze was twintig

En hij bedreef de liefde

En in de velden van mei

Sinds ze wegging

Een bloem groeit niet meer...

En ik zal zingen

Ik zal vanavond zingen

Al mijn liedjes zal ik zingen

Met mijn hart in mijn mond zal ik zingen:

En ik zal het verhaal van zijn handen zingen

Welke zeemussen waren?

En de ogen houden van golfspreuken

Glijden aan de randen van de avonden;

En ik zal de moeders zingen dat

Zij begeleiden de kinderen

Op weg naar hun dromen

Om ze 's avonds niet meer te zien

Op de zwarte zeilen van terugkeer;

En ik zal zingen zolang ik adem heb

Zolang ik een stem van zoetheid en woede heb

Mannen, vergeten tekens

Mannen, tranen in de regen

Houd vast aan het leven dat voorbijgaat

Met alle woede van de laatste kus

Op de laatste dag van de laatste liefde;

En ik zal zingen tot je huilt

En ik zal zingen tot je verliest

En ik zal zingen tot je uitbreekt

En je geeft het me terug

Maar ik zal niet langer de kracht hebben

Om haar mee naar buiten te nemen

Omdat ze nu dood is

En daarbuiten zijn licht en kleuren:

Na het winnen van de lucht

De hel is geslagen

Ik moet me gewoon omdraaien

En ik laat het in de nacht

Ik laat het voor de winter...

En ik zal me omdraaien

De liefkozingen van gisteren

ik zal me omdraaien

Dat zullen ze nooit meer zijn

ik zal me omdraaien

En in de wereld, daarboven, daarbuiten

ik zal me omdraaien

De sterren kunnen worden gezien

Ik zal me omdraaien omdat ik de vorst zag

Dat kostte haar het leven

En ik, ik nu, niemand anders

Ik zeg dat het voorbij is;

En dromende meisjes wachten op me

Om mijn hart te dansen

Waarom huilen we allemaal?

Het is geen liefde

En ik zal me omdraaien omdat jij zult grazen

Ik zal me omdraaien omdat je zal verdwijnen

Ik draai me om want je bent er nog niet

En je zult voor altijd in slaap vallen