Compañeros - Roberto Vecchioni

Saludos compa?

eros

de mi vida e de mi muerte,

forse un po' rincoglioniti

dalla «coca"e dalla suerte:

Felipe?

diventato un

un pezzo grosso della destra,

Sebastiano vende idee,

Ramon lattine di minestra

Juliano ha il suo giornale

di previste previsioni,

Pancho?

l’unico rimasto

sulla nuvola in calzoni.

E in fondo a quella strada

non ci sono mai arrivati,

per malinconia del tempo,

o, forse, il tempo li ha ingannati.

Avevan gli occhi stretti

a furia di guardare il sole,

il sole,

che non sorgeva mai sul mare.

Avevan mani grandi

a furia di abbracciare il mondo,

e il mondo,

non si faceva mai abbracciare:

parlavano cantando

e innamoravano ragazze belle

e perse dentro i loro occhi

scintillanti come stelle

compa?

eros

compa?

eros

compa?

eros, oh, oh.

Per?

non v’illudete,

non passiamo mai la mano,

nella luce del tramonto

pi?

ne partano e pi?

siamo.

Compa?

eri si?

dentro

e non abbiamo vie d’uscita:

?

il sogno d’esser uomo

in questa e non nell’altra vita.

amore, amore, amore

metti un fiore alla finestra,

che continuino a vederlo

e che chinino la testa:

in fondo a quella strada

c'?

un campo di mimose

Saludos compa?

Eros

de mi vida e de mi muerte,

misschien een beetje stoned

van "coca" en suerte:

Felipe?

een worden

een groot schot van rechts,

Sebastiano verkoopt ideeën,

Ramon soepblikken

Juliano heeft zijn eigen krant

van verwachte voorspellingen,

Pancho?

de enige die nog over is

op de wolk in broek.

En in die straat

ze zijn er nooit gekomen,

door de melancholie van de tijd,

of misschien heeft de tijd hen bedrogen.

Hun ogen waren smal

door naar de zon te kijken,

de zon,

die nooit op zee heeft gestaan.

Ze hadden grote handen

door de wereld te omarmen,

en de wereld,

hij liet zich nooit omhelzen:

ze spraken zingend

en ze werden verliefd op mooie meisjes

en verloren in hun ogen

sprankelend als sterren

compa?

Eros

compa?

Eros

compa?

eros, oh, oh.

Voor?

Laat je niet voor de gek houden,

we geven nooit de hand,

in het licht van de zonsondergang

pi?

ze vertrekken en meer?

zijn.

Compa?

was jij?

binnenkant

en we hebben geen uitweg:

?

de droom om een ​​man te zijn

in dit en niet in het andere leven.

liefde liefde liefde

zet een bloem voor het raam,

dat ze het blijven zien

en laten ze hun hoofd buigen:

in die straat

c '?

een veld van mimosa's