Canzone Per Sergio - Roberto Vecchioni

Il ladro di cavalli non era lui

Ma fù impiccato per comodità

E l’uomo di rpofilo non sibastò

Partì cercando l’altra sua metà

Il capitano Achab non torna più

Dal viaggio contro l’impossibile…

Oh Sergio, non ho tempo di scriverti

Ma, d’altra parte, non ti ho scritto mai

E come ti potevo scrivere?

Erano stati tutti amici miei;

A volte sentono che bussano:

Non è niente, niente, niente;

Non sono loro che tornano:

Solo vento, vento, vento…

Ne avrò di tempo per amare

Prima che netri lei?

Il grande orologiaio non passa più

E gli orologi li aggiustiamo noi;

Adesso costruiamo le macchine

Vedessi, come sono belle, sai;

A volte c’incontriamo sugli argini

E ci contiamo, e manchi sempre tu…

Oh, Sergio non ho tempo di scriverti

Ma d’altra parte non ti ho scritto mai

Oh, sì, di cose qui ne succedono

Ma ci illudiamo d’inventarle noi:

Siamo un passaggio di allodole:

Con un colpo andiamo giù;

Mentre cerchiamo di scegliere

Se volare a nord o a sud…

E gli anni indietro, e gli anni Sergio

E quando c’eri tu…

Il tempo mischia bene le bibite

Gli imperativie quel che mando giù

Qualcuno vede ancora negli occhi miei

Quel che gli specchi non rifletton più:

Si spezza la collana, le idee van gi&ugrve;

Stan rotolando un po' di qua e di là;

E tutti a dirmi come raccoglierle

Non c'è nessuno qui che non lo sa;

Non riesco a immaginarmi di vivere

Illuminto dalla verità

La risposta nel vento dov'è, dov'è?

Sarà la stessa per ognuno di noi?

Oh sergio, non ho tempo di scriverti

Ma un giorno o l’altro mi rincontrerai:

Ci appoggeremo sui gomiti

Quando il sole viene giù

Mi accadrà di sorridere

Come non speravo più…

E l’occhio azzurro avrà un momento

Uguale all’occhio blu…

Hij was niet de paardendief

Maar hij werd voor het gemak opgehangen

En de professionele man stopte niet

Hij ging op zoek naar zijn wederhelft

Kapitein Achab keert nooit terug

Van de reis tegen het onmogelijke ...

Oh Sergio, ik heb geen tijd om je te schrijven

Maar aan de andere kant heb ik je nooit geschreven

En hoe zou ik je kunnen schrijven?

Ze waren allemaal mijn vrienden geweest;

Soms horen ze kloppen:

Het is niets, niets, niets;

Zij zijn het niet die terugkomen:

Gewoon wind, wind, wind...

Ik heb tijd om lief te hebben

Voordat je netri?

De grote horlogemaker komt niet meer voorbij

En we maken de klokken vast;

Laten we nu de machines bouwen

Als je zag hoe mooi ze zijn, weet je het;

Soms ontmoeten we elkaar op de banken

En we rekenen erop, en je mist altijd ...

Oh, Sergio, ik heb geen tijd om je te schrijven

Maar aan de andere kant, ik heb je nooit geschreven

Oh, ja, dingen gebeuren hier

Maar we houden onszelf voor de gek om ze zelf uit te vinden:

Wij zijn een passage van leeuweriken:

Met één klap gaan we naar beneden;

Terwijl we proberen te kiezen

Of je nu naar het noorden of naar het zuiden vliegt...

En de jaren terug, en de Sergio-jaren

En toen je daar was...

Tijd mixt drankjes goed

De imperatieven en wat ik naar beneden stuur

Iemand ziet nog steeds in mijn ogen

Wat de spiegels niet meer weerspiegelen:

De ketting is kapot, de ideeën zijn al weg & ugrve;

Ze rollen hier en daar een beetje;

En allemaal om me te vertellen hoe ik ze moet verzamelen

Er is hier niemand die het niet weet;

Ik kan me niet voorstellen dat ik zou leven

Verlicht door de waarheid

Het antwoord in de wind waar is het, waar is het?

Zal het voor ieder van ons hetzelfde zijn?

Oh sergio, ik heb geen tijd om je te schrijven

Maar ooit zul je me weer ontmoeten:

We zullen op de ellebogen leunen

Als de zon ondergaat

Ik zal toevallig glimlachen

Hoe ik niet meer hoopte...

En het blauwe oog zal een moment hebben

Gelijk aan het blauwe oog...