Canzone Per Alda Merini - Roberto Vecchioni

Noi qui dentro si vive in un lungo letargo

Si vive afferrandosi a qualunque sguardo

Contandosi i pezzi lasciati là fuori

Che sono i suoi lividi, che sono i miei fiori

Io non scrivo più niente, mi legano i polsi

Ora l’unico tempo è nel tempo che colsi:

Qui dentro il dolore è un ospite usuale

Ma l’amore che manca è l’amore che fa male

Ogni uomo della vita mia

Era il verso di una poesia

Perduto, straziato, raccolto, abbracciato;

Ogni amore della vita mia

Ogni amore della vita mia

È cielo è voragine

È terra che mangio

Per vivere ancora

Dalla casa dei pazzi, da una nebbia lontana

Com'è dolce il ricordo di Dino Campana;

Perchè basta anche un niente per essere felici

Basta vivere come le cose che dici

E divederti in tutti gli amori che hai

Per non perderti, perderti, perderti mai

Cosa non si fa per vivere

Cosa non si fa per vivere

Guarda… Io sto vivendo;

Cosa mi è costato vivere?

Cosa l’ho pagato vivere?

Figli, colpi di vento…

La mia bocca vuole vivere!

La mia mano vuole vivere!

Ora, in questo momento!

Il mio corpo vuole vivere!

La mia vita vuole vivere!

Amo, ti amo, ti sento!

Ogni uomo della vita mia

Era il verso di una poesia

Perduto, straziato, raccolto, abbracciato;

Ogni amore della vita mia

Ogni amore della vita mia

È cielo è voragine

È terra che mangio

Per vivere ancora

Hier leven we in een lange winterslaap

Je leeft door elke blik te grijpen

Tel de stukjes die er nog zijn

Wat zijn zijn blauwe plekken, wat zijn mijn bloemen

Ik schrijf niets meer, ze binden mijn polsen

Nu is de enige keer in de tijd dat ik ving:

Hier is pijn een gebruikelijke gast

Maar de liefde die ontbreekt, is de liefde die pijn doet

Elke man in mijn leven

Het was de regel van een gedicht

Verloren, verscheurd, verzameld, omarmd;

Elke liefde van mijn leven

Elke liefde van mijn leven

Het is hemel en kloof

Het is land dat ik eet

Om weer te leven

Van het huis van de gek, van een verre mist

Hoe zoet is de herinnering aan Dino Campana;

Want zelfs een klein beetje is genoeg om gelukkig te zijn

Leef gewoon zoals de dingen die je zegt

En verdeel jezelf in alle liefdes die je hebt

Om niet te verdwalen, verdwalen, nooit verdwalen

Wat doe je niet voor de kost?

Wat doe je niet voor de kost?

Kijk... ik leef;

Wat heeft het me gekost om te leven?

Waarvoor heb ik hem betaald om voor te leven?

Kinderen, windstoten...

Mijn mond wil leven!

Mijn hand wil leven!

Nu, nu!

Mijn lichaam wil leven!

Mijn leven wil leven!

Ik hou van, ik hou van je, ik voel je!

Elke man in mijn leven

Het was de regel van een gedicht

Verloren, verscheurd, verzameld, omarmd;

Elke liefde van mijn leven

Elke liefde van mijn leven

Het is hemel en kloof

Het is land dat ik eet

Om weer te leven