Amico Mio - Roberto Vecchioni

Amico mio,

c'?

la nebbia oggi su Milano,

e vedessi com'?

bello fuori,

proprio come quando giocavamo,

soltanto ieri.

Amico mio,

io ti tiro gi?

da questo letto

e ce ne andiamo in giro a far gli scemi,

come quando toccavamo a tutte

il culo e i seni

Uscirai con me da questa stanza

perch?

il tempo non ci frega mai

e gli diremo forte alla speranza

che non serve, che pu?

anche andarsene, sai,

e la faremo vedere a chi sta in cielo

chi siamo noi

Amico mio,

vorrei scriverti una ninna nanna

una lettera che sia per sempre

o la favola che torna a casa

la tua donna.

Amico mio,

non sei tu che non ci sei riuscito,

sono gli altri che non hanno capito,

sono gli altri che hanno abbandonato:

tu sei il migliore.

Ti terr?

la mano questa sera

senza chiederti se?

presto o tardi,

parlerai di noi la notte intera

a rincoglionirmi di ricordi,

e sarai lo stesso amico sempre

finch?

mi parli.

Amico mio,

siamo qui accecati in un abbaglio,

e ogni tanto si apre un o spiraglio,

e in un canto di miseria grande

ci batte il cuore

Mijn vriend,

c '?

de mist vandaag boven Milaan,

en kijk hoe?

lekker buiten,

net als toen we speelden,

alleen gisteren.

Mijn vriend,

ik schiet je neer

van dit bed

en we gaan dwazen spelen,

zoals toen we elkaar allemaal aanraakten

de kont en borsten

Je loopt met mij deze kamer uit

waarom?

tijd geeft nooit

en we zullen hem luid vertellen om te hopen

wat is niet nodig, wat kan?

ga ook weg, weet je,

en we zullen het laten zien aan degenen in de hemel

wie we zijn

Mijn vriend,

Ik zou je graag een slaapliedje willen schrijven

een brief die voor altijd is

of het verhaal dat thuiskomt

jouw vrouw.

Mijn vriend,

jij bent het niet die er niet in is geslaagd,

het zijn de anderen die het niet begrepen hebben,

zijn de anderen die hebben verlaten:

jij bent de beste.

Zal je houden

jouw hand vanavond

zonder te vragen of?

vroeger of later,

je praat de hele nacht over ons

gestenigd door herinneringen,

en je zult altijd dezelfde vriend zijn

totdat

praat met mij.

Mijn vriend,

hier zijn we verblind door een blunder,

en zo nu en dan gaat er een barst open,

en in een lied van grote ellende

ons hart klopt